| |
| | Ο καπετάν Λεβέντης [ Μέρος Α ] |  | | | Μία ωδή στη Λεβεντιά. [ Στη Γεωργία προσφορά ] | | |
Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΕΒΕΝΤΗΣ [Α]
Ήταν δεμένος μια ζωή,
με 'κείνο το λιοστάσι,
γι αυτό κατάρα άφησε
στο γιο του, τον Θανάση:
-Αν έρθ' η ώρα η κακιά,
[κανείς ποτέ δεν ξέρει],
τα άλλα κάμ' τα ότι θες,
όμως, σε τούτες τις ελιές,
δεν θέλω ξένο χέρι.
-Πατέρα! Τι 'ν' αυτά που λες;
Θα φύγουν πρώτα οι ελιές!
-Μη ζήσω τέτοιο πόνο!
[ Έδειχν' , ο γιος, να απορεί].
Έβγαλε το κακό σπυρί,
και πήγε μέσ' 'το χρόνο.
Έτσι σε κείνες τις ελιές,
δεν μπήκε ξένο χέρι.
Στον όρκο έμεινε πιστός,
κλάδεμα, τίναγμα, αυτός,
και... έγινε ξεφτέρι.
Τον αγωγιάτη, έλεγαν,
πως τον ξυπνά τ' αγώι.
Όλοι αυτό το γνώριζαν,
και μέχρι πάνω γιόμιζαν
τα κιούπια στο κατώι.
.................
Ήρθε μετά η κατοχή,
και ψάχνοντας οι Γερμανοί,
στο σπίτι, ένα δείλι,
το βρήκανε, σαστίσανε,
και λάδι δεν αφήσανε,
ούτε...για το καντήλι!
Τον κάρφωσ' ένας χωριανός,
μαυραγορίτης ξακουστός.
-Σ' αυτόν θα βρείτε λάδι.
Και ο Θανάσης, μια βραδιά,
σαν έμαθε για τη "λαδιά ",
τον έστειλε...στον Άδη
Ύστερα βγήκε στο βουνό.
Πολέμησε το Γερμανό,
με πάθος, ίδια λύσσα.
Όμως ποτέ με μπαμπεσιά,
είχε Θεό τη λεβεντιά,
επάλευε στα ίσα.
---------------
Συνεχίζεται...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Νικηφόρος Ουρανός 38
11-06-2018 @ 00:10 | Απίθανο, υπέροχο, σπουδαίο!
Καλό ξημέρωμα, Ελπήνορα! | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
11-06-2018 @ 00:18 | Φίλε μου καλέ έχω να σου δώσω το δάκρυ μου, την συγκίνηση μου, το ευχαριστώ της ψυχής μου, πολλά είναι τα χαρίσματα που αγαπώ στους ανθρώπους μα η προσφορά και η λεβεντιά είναι κορυφαία, σ` ευχαριστώ και νιώθω ότι ήταν καλό που διάλεξα με πάθος να είμαι άνθρωπος, Γεωργία ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Άηχος
11-06-2018 @ 00:35 | Φίλε Ελπήνορα η τεχνική σου και μόνο κάνει το ποίημα σου
εξαιρετικό κι υπέροχο. Η θεματολογία του κεντρίζει το ενδιαφέρον
και το σύνολο του προ"ιδεάζει για την συνέχεια που προβλέπεται
συναρπαστική.
Από το πρώτο ήδη μέρος έχεις κερδίσει τον θαυμασμό μου!!
Συγχαρητήρια!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
11-06-2018 @ 07:41 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
11-06-2018 @ 07:56 | Καλημέρα.....θα σου γράψω και τούτο,
Εμείς ελιές δεν είχαμε
μόνο σωρό αγκινάρες
είχαμε τρανές!! φραγκοσυκιές
και νοίκι δυο δεκάρες.
Πληρώναμε ως και στο Θεό
για την ανάσα, όλα
είμαστε βάρος, το θαρρώ
στη τρύπια μας τη σόλα.
Μα είχαμε μάνα αετό
μ` ένα μαύρο τσεμπέρι
λεβέντη, ένα σταυραετό
μα είχε αγιασμένο χέρι
Κι όπως περνούσαν οι καιροί
τα λιόδεντρα του παππού Γιάννη
τα έκανα πολύτιμο κερί
μα και χρυσό στεφάνι.
Έχει ο Τακούλης ένα χτήμα στη Μεσσηνία με 200 ελιές, αν ψοφήσουμε της πείνας αυτό δεν θα το δώσουμε, ήταν τόσο γλυκός ο μπαμπάς του και μ` αγάπαγε πολύ, φιλάκια. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | νικολακοπουλος θανάσης
11-06-2018 @ 11:24 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Αντίγνωμος
11-06-2018 @ 13:20 | Εισαι ωραιος ρε φιλε!
Αν και δεν ειμαι φαν τετοιων θεματων το ευχαριστήθηκα | | inokrini
11-06-2018 @ 13:26 | ξεχωριστο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::love.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
11-06-2018 @ 14:58 | Πάντα ξεχωριστός. ..
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | ASTRITISOT
11-06-2018 @ 23:28 | Εξαιρετικό!!!
::1255.:: | | aridaios
11-06-2018 @ 23:45 | Ύστερα βγήκε στο βουνό.
Πολέμησε το Γερμανό,
με πάθος, ίδια λύσσα.
Όμως ποτέ με μπαμπεσιά,
είχε Θεό τη λεβεντιά,
επάλευε στα ίσα. ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | Υλάνθη
12-06-2018 @ 12:49 | Τον αγωγιάτη, έλεγαν,
πως τον ξυπνά τ' αγώι.
Όλοι αυτό το γνώριζαν,
και μέχρι πάνω γιόμιζαν
τα κιούπια στο κατώι.
Αδημονώ για της Λεβεντιάς την συνέχεια... | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
13-06-2018 @ 00:19 | Το Β μέρος εδώ:
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=288201 | | Nemo
13-06-2018 @ 00:56 | Άψογο!!
::rock.:: | | ΒΥΡΩΝ
13-06-2018 @ 10:12 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
27-07-2020 @ 18:24 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: θεός ! | | KaterinaKritik
28-07-2020 @ 21:19 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
