Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο Τελευταίος Αρειανός
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130389 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Τελευταίος Αρειανός
 "ε"
 
[/B]
Φορώ μια μάσκα από χρυσάφι,
μα εντός μου κάρβουνο και θειάφι
Στέκομαι στου γκρεμού την άκρη,
σκίζει το βλέμμα μου το δάκρυ.
Κάτω από τα δίδυμα φεγγάρια
είναι η ατμόσφαιρα καθάρια .
Φυσώντας απαλά οι ανέμοι,
τυλίγουν νήμα στην ανέμη,
την ιστορία αυτού του κόσμου.

Άνθρωπε γήινε, φαντασμένε,
ταξιδευτή εσύ πλανημένε,
αιώνια αφέντης εδώ θα΄ σαι,
έτσι πιστεύεις, μα πλανάσαι.
Περήφανα θα σ’ αντικρίσω
και σιωπηλά θα σου μιλήσω,
εσένα που τώρα καυχιέσαι
κι εδώ κυρίαρχος λογιέσαι.
Μία στιγμή σου μόνο δώσ’ μου.

Ήρθες και κούρσεψες τη γη μου
κι έφτυσες μέσα στο κρασί μου.
Τα πλούτη μου έχεις διαγουμίσει,
το γένος μου έχεις αφανίσει,
με της αρρώστιας την κατάρα.
Ποιος άραγε θα σε ερμηνεύσει,
κι απ' την ψυχή σου θα εκμαιεύσει
λίγη στοργή, λίγη συμπόνια,
αγνά αισθήματα αιώνια:
χάθηκαν όλα σε μια αντάρα.

Άνθρωπε γέννημα πιθήκου,
μάστορα του κακού κι αδίκου,
είναι λιγόζωη η νίκη,
το χώμα αυτό δε σου ανήκει.
Το αρχαίο το πνεύμα εδώ κονεύει,
βαθιά, στα έγκατα σαλεύει,
στη ζυγαριά του βγάζει κρίση,
νέμεση γίνεται και θα ορίσει
και το δικό σου πεπρωμένο.

Ετούτη η νύχτα μ’ απομένει.
Μοίρα βαριά με περιμένει.
Το αμμόπλοιο την αυγή θα πάρω
και δίχως έρμα θα σαλπάρω,
πέρα μακριά, στους πέρα τόπους,
αλάργα από θεούς κι ανθρώπους.
Μια έρημος έμεινε δική μου,
για να τελειώσω τη ζωή μου.
Έτσι το αντίο μου ας ειν’ γραμμένο. [B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Της Φαντασίας
      Κατηγορίες
      Φαντασίας,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση.
 
daponte
08-07-2018 @ 00:03
https://youtu.be/NHqS_yAimss
inokrini
08-07-2018 @ 00:07
Ετούτη η νύχτα μ’ απομένει.
Μοίρα βαριά με περιμένει.
Το αμμόπλοιο την αυγή θα πάρω
και δίχως έρμα θα σαλπάρω,
πέρα μακριά, στους πέρα τόπους,
αλάργα από θεούς κι ανθρώπους.
Μια έρημος έμεινε δική μου,
για να τελειώσω τη ζωή μου.
Έτσι το αντίο μου ας ειν’ γραμμένο. ::love.:: ::theos.::
heardline
08-07-2018 @ 01:23
Σταύρο πολύ ωραίο ο σημερινό σου!!!!!!!!!!

Καιρό έχω να διαβάσω κάτι να με γαργαλίσει......

Πολλοί θα σε ζηλέψουν
λίγοι θα σ' επαινέσουν
κι ίσως ν' αντιπαλέψουν
πολλά που θα πονέσουν


::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Εγώ δεν είμαι ποιητής
στο γράφω όμως με πίστη
και ας μην είμαι εγώ κριτής,
είν' η γραφή σου αρίστη
smaragdenia
08-07-2018 @ 08:59
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!!!
Αγιοβλασιτης
08-07-2018 @ 15:38
Τον τίτλο δεν καταλαβαίνω. .
daponte
09-07-2018 @ 12:19
Ο τίτλος του ποιήματος είναι εμπνευσμένος από την συλλογή διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας " Τα Αρειανά Χρονικά" του Αμερικανού συγγραφέα Ray Bradbury.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο