| |
Στα φωτεινά σου χείλια
Το φιλί σου ρόδι ανοιγμένο
Στη σάρκινη μου δείλια
Μέλι αφειδώλευτα σταγμένο
Αφάνταστο τι νιώθω
Τη γεύση στο στεγνό μου στόμα
Διαλύομαι στον πόθο
Χάνω το ζωηρό μου χρώμα
Και η καρδιά;κλαίει βαριά
Μα οχι δεν είναι η δικιά μου
Η αγνή της αρχοντιά
Μου τραγουδάει τα βάσανά μου
Ολόγυμνος ο πόνος
Του πάθους και του λογισμού μου
Κι αυτός ο απόμακρος μου χρόνος
Φεύγει,αλίμονο του εαυτού μου
Πια το είναι μου ρουφάει
Μια παραίσθηση μια λέξη
Αγάπη ή έρωτας μου πάει
Μαζί μου πάλλεται ν' αντέξει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
