Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131486 Τραγούδια, 269614 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ελιάς τα λιανοκλάραρα Ε
 Καλή Κυριακή να περνάτε καλά, ένα από τα ποιηματάκια που μου άρεσε, σιγά.....μη και μ` αρέσουν όλα...θα ήμουν εκτός πραγματικότητος, φιλιά.
 
Εκείνο το μικρό, λευκούλι γιακαδάκι
που ήτανε στρογγυλό, είχε και δαντελάκι
το περιστέρι στο λαιμό, που είχαν οι φτωχοί
δεν λερώθηκε ποτέ, γιατί είχε ψυχή.

Ένα στολίδι γιασεμί, της μάνας της Ελλάδας
που ομόρφαινε και γλύκαινε, τα χρόνια Σιροκάδας
με τη γαλάζια τη ποδιά, σαν άνθιζαν τα νιάτα
κι ήταν τα Καλοκαίρια μας, μικρά παιδιά φευγάτα.

Πως το` θέλε η αγνότητα, πόσο το είχε τιμήσει
γι` άλλους δεν ήταν τίποτα, για άλλους ήταν ζήση.
Μύριζε δάφνη και Λαμπρή, μύριζε περηφάνια
ήταν το χάδι το ψωμί, ήταν και τα στεφάνια.

Στεφάνια που είχαν τα φτωχά, μες στο σχολειό στη τάξη
έφυγαν οι Χειμώνες τους κι έμεινε το μετάξι
το κουκούλι το τρανό, σ` εκείνο το μελίσσι
που άγιοι και θεοί, το είχαν ευλογήσει.

Γιατί ήτανε της μάθησης, ήτανε των γραμμάτων
ξυπόλυτων και νηστικών, της γης των αοράτων.
Λευκό και μπλέ της Γαλανής, στην άμμο ένα κοχύλι
σαν έτρεχε το δάκρυ μας, στα παιδικά τα χείλη.

Μια παρηγόρια ήτανε, περίσσια ομορφάδα
τράνευε και ψήλωνε, έμοιαζε στην Ελλάδα.
Το γιακαδάκι το λευκό και μια κορδέλα στα μαλλιά
πόσα..δεν θα σας έλεγαν, αν είχανε μιλιά.

Φίλο είχαν τα γράμματα, μορφές μες στα τοιχεία
μορφές της επανάστασης, παιδιά.......Ελευθερία!!!
Εκει που` λείπαν τα λουστρινάκια, άνοιγαν τα ουράνια
ελιάς τα λιανοκλάραρα, σκότωναν την αφάνεια.

Τα γιακαδάκια τ` άστρα μας, χασέ! τα είχε η μάνα
ψήλωνε, θέριευε κι αυτή, χτυπούσε η καμπάνα.
Μάνα μου γέλασε τ` ακούς έμαθα γράμματα
του φεγγαριού σπουδάγματα, τα έμαθα μοναχή μου.

Κι όλο το άσπρο το χρωστώ, στα χέρια σου καλή μου.

Γιάννο παιδί μου, μπήκες στη τελική ευθεία και έμαθες τόσα πολλά γράμματα, η ψυχή μου
η καρδιά μου, οι ευχές μου, οι προσευχές μου, μαζί σου καρδιά μου, μαζί κι η περηφάνια
που έχω εγώ για σένα. Η χαζή η μάνα σου που έμεινε εκεί στο σχολειό με το άσπρο
γιακαδάκι, που είχε για περηφάνια, με το καλό ψυχή μου.

15-7-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
15-07-2018 @ 08:29
Ήθελα να μείνουν αυτές οι λίγες λέξεις για το γιο μου, δεν είναι παίξε, γέλασε αυτός ο διαγωνισμός της κυρίας!! Δημόσιας Διοίκησης, ότι γίνει ρε Γιάννο, η γνώση είναι δύναμη και η ζωή αγώνας, Γεωργία ::love.:: ::love.:: ::love.::
inokrini
15-07-2018 @ 10:43
Φίλο είχαν τα γράμματα, μορφές μες στα τοιχεία
μορφές της επανάστασης, παιδιά.......Ελευθερία!!!
Εκει που` λείπαν τα λουστρινάκια, άνοιγαν τα ουράνια
ελιάς τα λιανοκλάραρα, σκότωναν την αφάνεια. ::love.:: ::love.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο