| |
*** Έμμετρος ελάχιστος φόρος τιμής στην εκλιπούσα «Καλλιόπη» , καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων …
Η ΠΝΟΗ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΣ (Σάββατο 21 Ιουλίου 2018)
Θ’ άκουσες κύρη μου τσοι χτύπους στο παράθυρο
με του καιρού συνάδουν όλες τσι προβλέψεις
κράθειε μια θέση αυτό το βράδυ εις-στον μ-παράδεισο
γιατί να ξέρεις ότι θα ‘χεις επισκέψεις
Άθησαν γ-κύρη μου στον γ-κήπο σου τα θαύματα
με του θανάτου τον ανάλαφρο-ν αέρα
και του προφήτη Ηλία οι θρήνοι και τα κλάματα
καθυστερήσανε μονάχα για μια μέρα
Όλα γραμμένα τα ‘χει κύρη μου στον άθρωπο
τούτη η μικρή ζωή, «ανατολή και δύση»
κι έτσά κειανείς ποτέ δεν γ-κέρδισε ν-το θάνατο
περγαμηνές όσες γ-κι αν ήθελ’ αποχτήσει
Στερνό στο μέτωπο φιλί
μιας Καληνύχτας η πνοή
κι ανοίγει η πόρτα
κι η χλωμή αγκαλιά απ’ τη δύση
Κορίτσι είκοσι δυο ετών
τρέχει με τ’ αυτοκίνητό
κι έρχεται κύρη μου
για να σε συναντήσει
ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ (Κυριακή 22 Ιουλίου 2018)
Από νωρίς στο πορτμπαγκάζ φόρτωσες τα όνειρα
στερνό φιλί έδωσες στα μάτια τα κλαμένα
κι αν πίσω θες να ‘ρθεις ξανά, εκεί ‘ναι πια όλα σκοτεινά
και τα φανάρια της επιστροφής σβησμένα
Βράδυ Σαββάτου άλλον δρόμο θα ‘χεις πάρει
σαν ξημερώσει η αυγή δεν θα ‘μαστε αγκαλιά
κι εγώ σου δίνω της καρδιάς μου το φανάρι
για ν’ ανεβαίνεις τα δικά μου τα σκαλιά …
Χωρίς «γιατί» για μακρινό ταξίδι κίνησες
δεν σου ‘πα εκείνα που ‘χα στην καρδιά κρυμμένα
κι αν ψάξω τώρα να σε βρω, δεν έχει νόημα και σκοπό
είσαι μια ανάμνηση μονάχα πια για ‘μένα
ΗΛΙΟΣΤΑΛΑΧΤΗ (Κυριακή 22 Ιουλίου 2018)
Μια γ-κοπελούδα λυγερή τ’ ονείρου τ’ άρμα σέρνει
ξωπίσω ο χάρος τση κλουθά κι η μαυροφόρα μοίρα
ο ήλιος ρίχνει αποκλαμούς στσ’ ανάγκης το χωράφι
κι ένα μ-πετροχελίδονο τση κράζει μοιρολόι …
Του Ψηλορείτη το κορμί συθέμελο τραντάζει
καθώς τ’ απομεσήμερο του μήνυσε-ν ο χάρος
πως φτάνει η λυγερόκορμη με σπαραγμούς κι οδύνες
στα σκοτεινά κι απρόσιτα του Άδη μονοπάθια …
Των α-μαθιών ο ποταμός ‘ποστειρωμό δεν έχει
κι από το μαύρο δάκρυ ν-τως αθίζουν ν-τα Λιβάδια
ο χάρος να ‘βρει βοσκαργιά στα έχνη ν-του να δώσει
κι η κοπελιά ν’ αναληφθεί στον ουρανό να φτάξει …
Ο ήλιος την-ε ζύγωνε κι ο χάρος την-ε ‘νήμενε
σ’ απρόσιτα λημέργια, με την μ-ψυχή στα χέργια
καλοστραθιά ηλιοστάλαχτη, χαιρετισμούς στ’ αστέργια …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
