| |
Περνοδιαβαίνω κούκλα μου
απ΄ το στενό δρομάκι,
τι έχω καημό μες την καρδιά
για να σε δω λιγάκι .
Στο παρεθύρι εθώρουνα
πως είσαι ακουμπισμένη
Να κάτεχα η καρδούλα σου
ίντα να περιμένει.
Μη λησμονάς πως σ’ αγαπώ
και ανερωτήσου μόνο
oπού κοτζά ντεληκανής
έχει για σένα πόνο.
Αδιάφορος όποιος σταθεί
μπροστά στην ομορφιά σου,
πρέπει μονάχος του να ζει
στην ερημιά μακριά σου
Μυριστικά και αρώματα
σε έχουν τυλίξει πάλι
κι άνοιξης ροδοπέταλα
φορείς εις το κεφάλι.
Και δε βαστώ ο καψερός
να σε αντικρίσω μπλειό μου.
Φοβούμαι μην κουζουλαθώ
και χάσω το μυαλό μου
Ολάκερη τη σκέψη μου
έχεις γεμίσει φως μου
και νιώθω πως μου χάρισαν
τα πλούτη όλου του κόσμου.
Σαν το γλυκόπιοτο κρασί
ζαλίζεις με και γέρνω
και σκύβω και τα χείλη σου
πα στα δικά μου παίρνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
