| |
θάλασσα της γής μου
περπατώ νυχτωμένος στα ερειπωμένα νερά σου
κοιτάζω με οδύνη
τα ματωμένα γαρύφαλλα στου στήθους σου
κι ο πυρωμένος άνεμος του καλοκαιριού
αναδιπλώνει την αδυσώπητη μνήμη μου,
οι στιγμές είναι δεμένες
με το μαύρο μαντίλι του σπαραγμού
με το πληγωμένο πουκάμισό σου
με την ξεσκισμένη σημαία σου,
οι μέρες μου μετράνε τον πόνο σου
ποιος ρήμαξε το ρόδο του χαμογέλιου σου
με τη βουκέντρα του μίσους ;
Τρέξετε δάκρυα
να ποτίσετε τα κοράκια του θανάτου
που κοίτονται ξαπλωμένα
στις ξανθές αμμουδιές της
Σηκώσου κατάρα
να πριονίσιες το μέταλλο των αλυσίδων της
Φύσηξε μυρωμένη πνοή του γαλάζιου
να ζωντανέψει η φριγμένη ζωή της
Ανοίξετε κρουνοί
κύλησε βροχή
να πλυθεί και ν’ανθίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
