| |
Σ΄ένα τραπέζι καφενείου
Μιά σταχτοθήκη ένας καφές
Σκισμένα φύλλα ενός βιβλίου
Με αναμνήσεις , αναμνήσεις απ΄το χτές
Στο χέρι ένα τσιγάρο σιγοκαίει
Η στάχτη πέφτει γίνεται καϋμός
Μονάχος κι΄η ψυχή σου απόψε κλαίει
Κι΄είναι βαρύς, βαρύς ο ουρανός
(R)
Τη μοναξιά σου θέλεις να σκοτώσεις
Μα εκείνη έχει εφτάψυχη καρδιά
Τα λάθη σου να θέλεις να πληρώσεις
Μα όμως σου τελειώσαν τα λεφτά
Τα λάθη σου να θέλεις να πληρώσεις
Μα όμως σου τελειώσαν τα λεφτά
Τη μοναξιά να θέλεις να σκοτώσεις
κι εκείνη νά,χει εφτάψυχη καρδιά
Σ΄ένα τραπέζι καφενείου
Κάθεσαι μ΄αδειανή ματιά
Αιχμάλωτος αυτού του βίου
Και με σπασμένα , σπασμένα τα φτερά
Κι άν ένα δάκρυ σου κυλήσει
Tο κρύβεις κανείς να μην το δεί
Τη μοναξιά μπορεί να έχεις συνηθίσει
Μα δεν αντέχεις την αγιάτρευτη πληγή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
