| |
Σαυτὸν ἴσθι
Κάθε που χάνεσαι σε δρόμους σκοτεινούς
σε βρίσκω πάντα στου Διογένη το πιθάρι,
να 'χεις ξεμείνει από θείους στοχασμούς
με δίχως λάδι και φιτίλι στο λυχνάρι.
Σε βρίσκω μέσα στου Πινδάρου τις ωδές
και στου Ορφέα τα αρχαία συναξάρια,
να 'χεις της λύρας σου σπασμένες τις χορδές
και του Ομήρου σου σβηστά όλα τα χνάρια.
Σε βρίσκω πάντα στα ερείπια, στους Δελφούς,
με τον Απόλλωνα στον Παρνασσό δεμένο,
ήξεις αφήξεις... να φωνάζεις στους κουφούς
μ' ένα δαφνόφυλλο στο στόμα ξεραμένο.
Κάθε που χάνεσαι σε δρόμους σκοτεινούς
σε κυνηγάει της Νεμέας το λιοντάρι,
τις Ερινύες που πετάν δεν τις ακούς
και καμαρώνεις σαν το γύφτικο σκεπάρνι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
