| |
Των ματιών της κοίταγμα, της θαλάσσης μυστικά.
Τα μαλλιά της τίναγμα, του αγέρα η θωριά.
Σε μιας της λέξης άκουσμα, της ύπαρξης πνοή,
το κορμί της άγγιγμα, της αστραπής πηγή.
Μα του ψέυδους μια μορφή,
μια ανεπαίσθητη πληγή
σε ρωτά:
Όταν θα'ρθει η ώρα στον καθρέφτη να σταθείς,
νομίζεις δεν θα γελαστείς?
Μίας της σκέψης ράπισμα, μίας σκέψης το φιλί.
Μίας λέξης τσάκισμα, μιας λέξης η σιωπή.
Στου βλέμματος χαμόγελο, το ψέμμα δεν γελα,
στης ζωής το άγγιγμα, του θάνατου σκιά.
Της αλήθειας μια πνοή,
η δικιά της η μορφή
σου γελά:
Θυμήσου στον καθρέφτη που κατάφερες να δείς,
στο είχα πεί θα γελαστείς....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
