| |
Το έμβολο αφρίζει τα νερά, η γαλάζια πλώρη
Προσπερνάει ένα ζευγάρι δελφινιών.
Ο αυλός μας δίνει τον σκοπό, 50 μαύρα
Κουπιά τραβάνε πίσω το νερό.
Η γη ξωπίσω στον ορίζοντα βουλιάζει,
Οι γκρίζοι βράχοι των στηλών του Ηρακλή.
Η Ιβηρική δεξιά, μετά η Γαλατία
Η Αλβιώνα μπρος στην πλώρη θα φανεί.
Για ήλεκτρο, κασσίτερο και δόξα
Την Υπερβόρεια κινάω να βρω.
Στης Γής το τέλος, στου Απόλλωνα την χώρα
Στου στερεώματος την άκρη να σταθώ
Απ τ άγνωστο κενό πιο πέρα να κοιτάξω,
Κι αν θέλει η Νέμεσις για πάντα να χαθώ.
Κασσίτερο στην Κορνουάλλη βγάζουν
Απ τα ορυχεία τους οι Κέλτες Βρετανοί
Σκληροί οι Πίκτες με τα πρόσωπα βαμμένα,
δυτικά ζούνε φιλόξενοι Ιρλανδοί.
Για τον Βορρά ξανά μήνες μετά κινάμε,
Στην Θουλη, την ομιχλώδη γη
Υδρόμελο οι παράξενοι κάτοικοι μας κερνάνε
Σαλπάρουμε για την Αρκτική.
Για ήλεκτρο, κασσίτερο και δόξα
Την Υπερβόρεια κινάω να βρω.
Στης Γής το τέλος, στου Απόλλωνα την χώρα
Στου στερεώματος την άκρη να σταθώ
Απ τ άγνωστο κενό πιο πέρα να κοιτάξω,
Κι αν θέλει η Νέμεσις για πάντα να χαθώ.
Βόρεια θάλασσα, παγόβουνα και όρκες
Τα χέρια μας παγώνουν στα κουπιά.
Ένας πολύχρωμος μανδύας από άστρα
Κι η Άρκτος μας κρατόυνε συντροφιά.
Με μίγμα Γής, θαλάσσης και αέρα
Μοιάζει τριγύρω το νερό απ το σκαρί.
Αίολε, άνοιξε το νότιο ασκί σου
Για να φουσκώσει το περήφανο πανί.
Οι άνδρες λύγησαν, έσβησε η φωτιά τους
Της εξερεύνησης το αέναο το πυρ
Στο μάγουλο παγώνει ένα δάκρυ
Της ύβρεως η Νέμεσις είναι αυτή
Ποτέ μην μάθω μέχρι που φτάνει το τέλος,
Ποτέ μου να μην βρώ την Υπερβόρεια γη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
