| |
να αγαπας το παραμυθι που εισαι
την ζωή σου που το γραφεις εσυ
όπως ακους αυτό μονο που σε διακρινει
το ενστικτο σου και ποτέ τον εκδοτη σου
ή το ενστικτο σου αν θες
ως τον μονο εκδοτη σου
τόσο αληθινό που εισαι, εισαι μονο τώρα
και το χτες ανεπανάληπτος νεκρος σου
το μονακριβο διδυμο αδερφι σου
ζωντανό, μονο μεσα σου, οδηγος σου
κι ετσι κάπως, η ζωή, μπροστα
χρονος άφθονος, μόνο να φανταζει
τωρα ό,τι χαρουμε, απο τον πονο που περνα
σα τρενο απο μπροστα μας διχως μια σταση
που πότε η ισορροπια
διόρθωσε ποτέ ένα λαθος μας
χαλωντας την και ταραζοντας την
διχως να έρθει να μας βρει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
