| |
Άνοιξε πάλι στο στήθος μου η ρωγμή
Και πέταξες στα ουράνια ψυχή μου ερωτευμένη
Κι είπες πως δεν ξεχνιέται σε τούτη τη ζωή
Σαν την είδες μες στα γλυκόλογα της βαλαντωμένη
Τώρα ξέρεις την ανάμνηση που να τη γυρεύεις
Βάρος ανάλαφρο έχουν τα χέρια της
Κι ο στίχος της χούφτα μάλαμα, που δεν παζαρεύεις
Παλμός ζωής ,σταλμένος από τ'αστέρια της
Μην σπαταλάς τούτη την ανάσα που σου χαρίζει
Από τη Δύση πλαστρα πνοή του λογισμού
Σα μελτέμι να φυσάει αλύγιστη αρχίζει
Κι άναυλα σε σέρνει στη μέση του χορού
Της τεχνης της αυτό το ρέμα θα σε τραβάει
Ώσπου μια μέρα βγάλεις κι εσύ φτερά
Αν είναι ο έρωτας καημός κοντά της θα σε πάει
Αν πάρεις λάθος δρόμο προσμένει ηεκκλησιά…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
