προσκύνατον κι ας νικήθηκε που θέλει το καλόμας, κ όχι όποιον νίκησε με μπαμπεσιά κ θέλει το κακόμας
[align=center][B][font=Palatino Linotype][color=navy]προσκυνώ τον κύριο που πάλι έγινε άκυρος απ’ τον εχθρό νικημένος
και λατρεύω τον κύριο που με άφησε στο έλεος ξανά του ανελέητου εχθρούμας
με κλαμένη φωνή και σπασμένη ξανά καρδιά δοξάζω τον κύριο
που ουκ έστι αριθμός το πόσες φορές μας ξαναάφησε να νικηθούμε
προσκυνώ έναν άχρηστο τέλεια χριστό που ανασταίνεται και δραπετεύει
μόνο έτσι νικά και μας λείπει καθώς και ο πατήρ τον εγκαταλείπει
προσκυνώ τον ανίσχυρο Θεό που αγαπά άν και δέν το μπορεί να μας σώζει
και ουδέποτε τον νικητή φθονερό που αυτός το κακόμας γυρεύει.[/align][/B]
