| |
Επέζησα το καλοκαίρι
Σ'ένα νησί απροσδόκητο
Περάσαν οι μήνες οι ερωτικοί
Τέλεια η πανοπλία
Το αίμα της μ'αναγκάζει να μιλώ
Πρέπει να ψηλαφίζω ότι βλέπω ότι μιλώ
Ωστόσο δεν πρόσεχα
Πως έβλεπα μόνο τη φωνή σου
Μιλούσα μονο για σένα
Κι άκουα μονο το βήμα σου
Περπατούσες και δεν περπατούσες
Με κοιτούσες και τραγουδούσες
«Δεν θέλω να κλάψω λέγοντας τ'όνομά σου
Θνητέ στην όχθη αυτή της λίμνης
Θα πώ την αλήθεια μου
Σαν γυναίκα με αίμα
Όχι όχι δεν παραπονιέμαι
Ποθώ να βρώ αυτό που ζητούσα
Ποθώ να ξυπνήσω τον κοιμισμένο σου ίσκιο
Δές πως βογκάει
Κι είναι κραυγή βγαλμένη απ τη ψυχή»
Ήσουν εκεί που λούζονται οι νεραιδες του ονείρου
Κάτω από την ευωδιά των πεύκων
Με το φεγγάρι στα μάτια
Με τον ήλιο στα μαλλιά
Και το χαμόγελο στο ανάστημα
Ο πόνος μου πια πονούσε
Που τα χέρια σου ανοίγανε
Τα μάτια σου λάμπανε
Που το κορμί σου την αγωνία μου αποζητούσε
Κι εγώ μες στο παραλήρημα
Τολμούσα και σου τη δώριζα…
Τη θύμηση σου μην μου την παίρνεις
Στην καρδιά μου μονάχη άφησέ την
Τρέμισμα μες στου φθινοπώρου το μαρτύριο
Δεν πονάει το γλυκό της βοτάνι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
