| |
Κλωνάρι της ανατολής γερμένο πεύκο
Φύσα μου να ‘χω την πνοή σου στα μαλλιά
Να βαδίζω να φοβάμαι και να αντέχω
Να αγαπάω και να ακούω την καρδιά
Χαμήλωσε λίγο το φως σου γητευτή
Των ουρανών ήλιε μου στρατολάτη
Να μου φωτίσεις λίγο τη ψυχή
Και μιαν αγάπη κάποια νύχτα που εχάθει
Θάλασσα μου ταξιδεύτρα μυθική
Τα βράχια που χαράζεις με το κύμα
Τάραξε μου για λίγο τη σιωπή
Φανέρωσε μου του έρωτα το σχήμα
Γλυκό φεγγάρι μου μισό και πορφυρένιο
Ρίξε μου κάτω τα μαλλιά σου να πιαστώ
Να σκαρφαλώσω σ’ όλα αυτά που περιμένω
Να τα σκορπίσω σα βουτάς μες στο γιαλό
Κλείνω τα μάτια κι η ζωή αναστενάζει
Στις μοναξιάς μου την αυλή σα προσευχή
Καλοκαίρια μπρος στα πόδια μου αραδιάζει
Και μια λύπη που κρατά όσο η ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
