| |
Έπρεπε να το πάρουμε απόφαση καιρό τώρα
Η ζωή έχει γίνει μία επώδυνη μαλακία
Ζούμε Ελεύθεροι για μερικές ώρες
Και πονάει τόσο πολύ
Που οι αλυσίδες μας, μας γδέρνουν την ψυχή
Τον υπόλοιπο καιρό
Αφήστε με όμως να εξηγηθώ,
Πάνω σε αυτό το τρένο μας πιάνει ναυτία
Ζαλιζόμαστε από αυτό το άχαρο ταξίδι
Έχουμε ξεχάσει που πηγαίνουμε
Τι επιθυμούμε
Συχνά, βυθιζόμαστε και είναι αλήθεια,
Εκουσίως
Σε ανυπέρβλητους εφιάλτες
Πίνουμε με ορμή τα πικρά ποτήρια
Στρίβουμε στις μαύρες διαδρομές
Και όταν ξυπνούμε νιώθουμε πως η ζωή μας
-Όταν τελειώσει ο εφιάλτης-
Αυτό το ταξίδι- αυτό το τρένο
Είναι ότι πάντοτε επιθυμούσαμε
Άλλοτε όμως
Όταν σκάει μπροστά μας ο έρωτας
Η θάλασσα ή μία παιδική μας χαρά
Απελπιζόμαστε
Στρέφουμε το βλέμμα μας αλλού
Αρχίζει η αυτό-λύπηση
Βρίζουμε την μοίρα μας
Τους γύρω μας ανθρώπους
Βρίζουμε την θάλασσα και την χαρά
Και μοιραία γυρνάμε στην μιζέρια μας
Που πλέον όμως ξέρουμε
Πως κάπου βαθιά
Εμείς φταίμε..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
