| |
Η τελευταία μου σιωπή
Στο πλάϊ σου κοιμάται
Σ' αυτή την πόλη τη νεκρή
Κανείς δεν σε λυπάται...
Οι φίλοι έγιναν σκιές
Οι αδελφοί.. αγρίμια
Οι νέες γίνηκαν γριές
.. Η ομορφιά.. ασχήμια...
Κι αυτός ο Γεροπλάτανος
Στην πόρτα σου θροϊζει
Για τις στιγμές που ζήσαμε
Στ' αυτί σου ψιθυρίζει :...
.. Πως μ' αγαπούσες κάποτε
Μα πια δεν με θυμάσαι
Κι ας κάποτε ορκίστηκες
Στο πλάΪ μου πως θά 'σαι...
Και λες.. τον Γεροπλάτανο
Θα κόψεις απ' τη ρίζα
.. Θα βγάλεις το τηλέφωνο
Απόψε απ' τη μπρίζα...
Μα σαν στοιχειό ο Πλάτανος
Στον ύπνο σου βλασταίνει
Απλώνει ρίζες και κλαδιά
.. Τις μνήμες σου ανασταίνει...
...
Του καθενός το ριζικό
Είναι αιωνόβιο δέντρο
Που τη σκιά του αναζητάς
Μες στου χωριού το κέντρο...
Όμως ο Γεροπλάτανος
Τα μυστικά του λέει
Σ' εκείνον πού 'μαθε η ζωή
Στα λάθη του.. να κλαίει...
...
Η πιο μικρή παραδοχή
Η πιο μεγάλη αλήθεια
Κι ας σου καρφώνει την ψυχή
Σαν μαχαιριά.. στα στήθια...
Καλαμπάκα ( Φορτούνης), 29-10-2017
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
