| |
Γνώριμα Φεγγάρια
Κόκκινα βάψε τα ρούχα σου κόκκινο το χειλάκι
ορθοπατώντας ακριβή πληρώνεις με χρυσάνθεμο
κι ευωδιαστό κρινάκι.
Ζωγραφισμένο το κορμί στον ήλιο αναστημένο
βλέμμα δροσιά και γόνατο σαν μάρμαρο δεμένο.
Τα μάτια σου σαν σήκωσες φέγγει μου η σελήνη
στέκω σιμά σου κι η στιγμή λιγνή εσπέρα γίνει
Αντικριστά σαν σμίξαμε, του κόσμου όλου η λύπη
μήτε σοκάκι να σταθεί μήτε το δάκρυ της χαράς
από το μάτι λείπει.
Τανάλια είναι τα χέρια μου και η ψυχή φτερούγα
και συ μελτέμι ανάλαφρο που έστριβες στην ρούγα.
Σε χόρτασαν τα μάτια μου καμαρωτό αντιστύλι
δεντρί μου μοσχομύριστο που πάνωθέ σου
κούρνιαζα πουλί που δεν ομίλη.
Τις πίκρες μου γουλιά γουλιά έπινα και κοιτούσα
σαν ξαγρυπνούσα στον χιονιά το κρύο του αψηφούσα.
Μάτια γλαρά καμάρωνα κορμί κυπαρισσένιο
σαν Παναγιά εφάνταζες σε κάδρο ασημένιο.
Εγώ πλανιέμαι να πιαστώ να μάσω το κουβάρι
όπου θ' ανοίξει την μπασιά του Αυγούστου του αλωνάρη.
Ανοίγεις τα ματόκλαδα φτερά αναδιπλωμένα
μέγα το φως που ξόδευες να ζούμε αδελφωμένα.
Σαν λούζεις τα μαλάκια σου μοσχοβολιά που αστράφτει
στις στράτες η περπατησιά φλόγες πολλές ανάφτει.
Ω, που είσαι τώρα να χαρείς το πέλαο που σου μοιάζει
σαν τιμονιέρης στα άρμενα σε πλοίο που δεν αράζει.
Όπου δακρύζει η ακριβή ο ήλιος βασιλεύει
μήτε αγρίμι είναι στιγγλό μήτε ο βοριάς θεριεύει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
