| |
Το χρώμα μου
Πράσινη η αυλή όπου γεννήθηκα,
που χάρηκα, που έκλαψα, που ζούσα
που πάλεψα για όσα δεν ρωτήθηκα
που πάντα στην καρδιά μου την κρατούσα..
Γαλάζια ήταν τα μάτια που ερωτεύτηκα
που ένοιωσα του πόθου την ελπίδα..
μα τίποτε από κει, πάλι, δεν γεύτηκα
και τίποτα το βέβαιο δεν είδα..
στο Κόκκινο το αίμα που μου κύλησε
σαν φόρος μιας τιμής κι ενός αγώνα,
αισθάνθηκα πως, πάλι, κάποιος σύλησε
πουλώντας την ψυχή μου στον κανόνα..
...
στο "Μενεξί" της μοναξιάς τώρ' αναλώνομαι
χωρίς ελπίδες, στόχους και μεράκι
σε λογισμούς τη σκέψης ν’ αμπαρώνομαι
μην θα ‘ρθει, κι άλλο χρώμα, σαν φαρμάκι…
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
