| |
Ο πόνος του γαϊδάρου
Ένα γαϊδούρι απέναντι με πόνο με κοιτούσε
έκλαιγε κι’ αναστέναζε κι’ όλο παραμιλούσε.
Το κοίταξα που έκλαιγε και ράγισε η καρδιά μου
το άγγιξα – το χάιδεψα κι’ ήρθε στην αγκαλιά μου.
Του δειξ’ αγάπη και στοργή κι’ ήρθε να μου μιλήσει
τον πόνο που ‘χε στην καρδιά να μου τον εξηγήσει.
Και άρχισε να μου λαλεί κι’ άρχισε να μου λέει
τον πήρε το παράπονο και άρχισε να κλαίει.
Μου ‘πε εγώ σαν γάιδαρος ποτέ δεν έχω κλέψει
άνθρωπο πάνω εις την γη δεν έχω καταστρέψει.
Δεν είμ’ εγώ πολιτικός ούτε ψηφίζω νόμους
ούτε αφήνω άστεγους και ορφανά στους δρόμους.
Βλέπω πως καταντήσανε αυτή την κοινωνία
όπου κοιτώ κι’ όπου σταθώ υπάρχει αδικία.
Και θλίβομαι και ντρέπομαι που γάϊδαρους φωνάζουν
αυτούς που κλέβουν τα ορφανά και κάνουν πως αγιάζουν.
Εγώ ‘μαι ένας γάιδαρος αλήθεια σας το λέω
κι’ αν με συγχύζουν μ’ άνθρωπο με βλέπεται να κλαίω.
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
6-12-2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
