| |
| | Μόνος |  | | |
Αυτόν που με τα δάκρυα ξεπλένει τη ψυχή του,
αυτόν που δε θα βρει κορμί δίπλα από το κορμί του,
αυτόν που παίρνει αγκαλιά μόνο το μαξιλάρι,
αυτόν που δεν το βρίσκει πια της μυρωδιάς το χνάρι,
αυτόν που νύχτα ξύπνησε λουσμένος στον ιδρώτα,
αυτόν να ψάξεις να τον βρεις, αυτόν πήγαινε ρώτα,
πώς είν' τα δάκρυα χαράς που είναι μοιρασμένα,
πώς είν' τα μάτια τα υγρά σε χείλη κρεμασμένα,
πώς είναι να 'χεις δίπλα σου μια άλλη παρουσία,
που να 'ναι γεύση και οσμή και χάδι κι αμαρτία,
πως είναι βράδυ να ξυπνάς λίγο να την κοιτάξεις,
προτού και πάλι κοιμηθείς και την πλευρά αλλάξεις...
Της συντροφιάς την ομορφιά να μην υποτιμήσεις,
αν κάτι όμως σε πονά μόνος να συνεχίσεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
inokrini
10-12-2018 @ 13:42 | υπεροχο!!!!!!!!!καλημερα περιγραφεις μια αλήθεια!!!!!! ::up.:: ::up.:: | | smaragdenia
10-12-2018 @ 14:13 | Της συντροφιάς την ομορφιά να μην υποτιμήσεις,
αν κάτι όμως σε πονά μόνος να συνεχίσεις...
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ, ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ!!!!!!!! | | zari.kardias
10-12-2018 @ 18:58 | αυτόν που δεν το βρίσκει πια της μυρωδιάς το χνάρι...
αυτόν να ψάξεις να τον βρεις, αυτόν πήγαινε ρώτα...
Πανέμορφη δημιουργία!!! ::yes.:: ::up.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
10-12-2018 @ 22:52 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
