| |
Βρίσκω ένα γύρω μου
μοναχικούς ανθρώπους
κορμιά βασανισμένα
από καιρούς και τόπους
έχουνε βλέμμα απλανές
το δέρμα στεγνωμένο
κάθε τους βήμα ασταθές
το σώμα αποστεομένο
στο βάθος των ματιών
μια σπίθα αργοπαλεύει
σε σκιές κάποιων παιδιών
τα πρόσωπα θωπεύει
Σε κάθε τους βήμα η οργή
σ' Αυτόν ή κάποιον φίλο
που χάθηκε μεσ' την αυγή
τον βρήκαν σαν το ξύλο
όνειρα δεν κάνουν πια
μήτε για την άλλη μέρα
τι κι αν ερθεί πρωτοχρονιά
γι άλλους θα 'χει αέρα
Τα στολίδια τα κοιτούν
και δεν τα βλέπουν
μα με τον κόσμο απορούν
και τις σπρωξιές αντέχουν
Κάποιος με κοίταξε βαθειά
Στα μάτια και με κρίνει
μπορεί να έχεις μια φωτιά
μα μονάχος έχεις μείνει.
Αν θέλεις να σχολιάσεις κανε το με λέξεις και όχι με φατσούλες...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
