| |
Απέριττος ήχος κρυστάλλινος,
πιστός συνοδοιπόρος αθώος,
ντυμένος μυρωμένα αισθήματα.
Ο χρόνος του ζυγισμένα λιγοστός.
Πυρακτωμένα βλέμματα σμίγουν.
Οι στεναγμοί...η πύλη του περάσματος.
Ο χρόνος παγώνει ζητά να γευτεί
την έκρηξη της ηδονικής έκστασης.
Το σύμπαν...μια δροσερή ρόδινη φλόγα.
Το σκότος υποκλίνεται στην ξαστεριά.
Την άνοιξη ζωγραφίζει ο πόθος.
Μετά συνήθεια' μα το φως πλάστηκε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
