| |
Είπα να γράψω πέντε στίχους στο χαρτί
Φύγαν τα γράμματα.. κι εγώ τα κυνηγάω
Φταίει που είναι το χαρτί μου θαλασσί
Και ουρανούς δεν έμαθα να αγαπάω...
Είπα να βάλω λίγο κόκκινο κρασί
Μα το ποτήρι ράγισε με μια σταγόνα
Φταίει που κάποτε το πίναμε μαζί
Και τώρα έμεινε μονάχα η εικόνα...
Είπα να πέσω ξέπνοη να κοιμηθώ
Μα σαν την πέτρα έχουν γίνει τα σεντόνια
Φταίει που είπα λίγο να σε θυμηθώ
Λες και οι έρωτες πρέπει να ζουν αιώνια...
Είπα να δώσω στην ανάμνηση φιλί
Μα μου απάντησε με ένα σου χαστούκι
Φταίει που κάποτε σ' αγάπησα πολύ
Κι είναι βαρύ της λησμονιάς σου το σεντούκι...
Είπα να κλάψω.. μήπως παρηγορηθώ
Μα στέγνωσες μες στην καρδιά μου κάθε δάκρυ
Φταίει που δεν ψάχνω σκιές να κρατηθώ
Μ' ακροβατώ στου χαμογέλιου σου την άκρη...
Είπα να τρέξω μακριά σου να σωθώ
Δεν βρήκα τέρμα όμως.. μόνο αφετηρία
Ίσως δεν ήτανε γραφτό να σ' αρνηθώ
Κάποτε πρέπει στη ζωή μας μια πορεία...
1-2/6/2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
