| |
Είναι φορές που κάτι μέσα μου τελειώνει
Κάτι γεννιέται απ' το τίποτα ξανά
Μα η ψυχή μου..αυτή ποτέ δεν μετανιώνει
Κι ας την πατήσαν τόσα βήματα βαριά...
Γιατί όσο ζω και αναπνέω..θα υπάρχω
Όχι σαν ίσκιος..έχω σάρκα και οστά!
Δεν με αγγίζετε..και δεν σας επιτρέπω
Μιαν επιπόλαιη στο είναι μου ματιά!...
Όποιος τον άνθρωπο σε βάθος τον γνωρίζει
Υπερασπίζεται την κάθε του σιωπή
Φθόνος και ζήλεια..την ψυχή μου δεν λυγίζει
Μα..άθελά σας..έχω γίνει δυνατή!...
Κι όταν μιλήσω..νά 'στε σίγουροι μονάχα
Λόγια σωστά θα εκστομίσω..μια φορά
Να με φοβάστε, αχ..δειλοί, για κείνο τάχα
Που τόσο μόχθησα να γίνω: ΔΙΑΦΟΡΑ;!...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
