| |
Μέσα σου έχει η μέρα αγριέψει,
πλημμυρίζει απο του ήλιου τις φωνές,
και χάνονται καθώς μου ψυθιρίζεις,
απο της καρδιάς μου τις βροντές.
Τι ρεύμα είναι αυτό που με χτυπάει,
και σκοτώνει κάθε φαύλο παρελθόν,
το κενό γεννιέται και πεθαίνει,
απ της ψυχής σου το νερό.
Αλήθεια πόση είναι συμφορά,
να έχω τόσα πια πολλά να χάσω,
μα κανένας δεν ανέβηκε ψηλά,
χωρίς το έδαφος να μείνει κάτω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
