| |
Δεν κατάφερες να φτιάξεις ένα ήλιο ολόλευκο'
ο κήπος σου δεν γέμισε με λουλούδια ευωδιαστά'
η θάλασσα σου δεν γνώρισε ποτέ την ξαστεριά'
κι όμως τα όνειρα τα κοίταξες κατάματα
κι ας ήταν πουλιά άπιαστα κι ας ήταν μακρινά.
Το φως το καβαλίκεψες εκείνο που Συ αγαπάς
δεν σε ένοιαξε αν φαντάζει στην αγορά σκοτεινό.
Δικός σου ο χαρταετός που έφτιαξες που ύψωσες
με σκέψεις και συλλαβές σου τον ανέμιζες στον ουρανό
και κάπου κάπου συναντούσες το κρυφό σου μυστικό.
Το Είναι δεν το χάρισες αν και στο ζήτησαν πολλοί.
Τον ιδρώτα σου τον άφησες να ποτίσει μόνο το λευκό.
Την αγκαλιά σου την έδωσες σε ανθρώπινη κραυγή.
Το βλέμμα σου το χάρισες στη δύση και την ανατολή
και κάθε φορά η πόρτα στον ξένο ήταν ανοιχτή.
Έκανες τόσα σημαντικά και πιο πολλά ασήμαντα
που το χνάρι σου βυθίστηκε ως στην καρδιά της γης
και δεν ζήτησες ποτέ ένα παράσημο χρυσό
μόνο το βήμα σου ήθελες να είναι καθαρό
και κάθε βράδυ στον ορίζοντα λες...είμαι εδώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
