| |
Κάποιες φορές,
Πιάνω τον εαυτο μου να νοσταλγεί τα όνειρά μου...
Τα όνειρα μου
Που εως πρωτίστως ήταν χαμένα,
αλλοιωμένα...
Και εντελώς ξεχασμένα...
Καποιες φορές..
Ενώ κάνω κάτι άσχετο..
Κατι καινούργιο..
Κατι που αναγκαστικά επέλεξα,
Πιάνω τον εαυτο μου
Να κλείνει τα ματια του,
Και να αφαιρείτε στον ήχο της μουσικής,
Που γεμίζει το δωμάτιο..
Και πηγαίνω εκει..
Αυθόρμητα..
Άβουλα.
Στο μέρος που το όνειρο ήταν ακομα ζωντανό,
Και ενεργό..
Και κάπως ετσι παλι μελαγχολώ..
Μα ποιος να με βγαλει απο αυτον τον βασανιστικά,
αργό πνιγμό...;
Ποιος θα μου λύσει,
αυτον τον σφιχτά και γερά δεμενο κόμπο στον λαιμό..;
Πως να ξυπνήσεις,
και να αναστηθείς,
Όταν οι λόγοι για να ζεις,
Είναι σχεδόν ανύπαρκτοι;
Αλήθεια.
Πως;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
