| |
Εχω σωπάσει μέσα μου, μόνο ακούω
Να μιλάς να φτάνει ο ήχος σου ως εδώ
Τις λέξεις που δεν λέγονται, τις ζωγραφίζεις στο κάδρο των ανθρώπων.
Παλεύουν τα σώματα τις ψυχές που αγρυπνουν
Κι αν κοιμηθείς δεν θα δεις ποτέ το πρώτο αστέρι
Το πρώτο φως, το αγαπημένο σώμα στο παράθυρο
με την καρδιά στα χέρια, εκεί για να ξανάρθει στην ζωή.
Ξαπλώνω σε λευκά σεντόνια με φθαρμένα ρούχα
να ξαναγεννηθω μες στις σελίδες αγαπημένων βιβλίων
Να σταθώ στα κόμματα, να φωνάξω στους τόνους
Να με σταματήσουν οι τελείες.
Κι στο τελευταίο κεφάλαιο να αρχίσω πάλι από την αρχή.
Έχω σωπάσει μέσα μου ή φωνάζω τόσο
Που η κραυγή μου γίνεται σιωπή.
Αν ήσουν μουσική μες το κεφάλι μου
ολα τα όργανα μου θα χτυπούσαν στον ρυθμό σου.
Η αληθινή αγάπη περιμένει
σε σκοτεινά υπόγεια και πλαστικά δέντρα.
Όχι πια εκπλήξεις, μόνο μην φύγεις.
Σκοτώνεις τον χρόνο, και νομίζεις οτι ζεις.
Έχω σωπάσει μέσα μου, μόνο ακούω.
Να μιλάς. Αληθινά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
