| |
| | Η μαρία των στεναγμών |  | | |
Η ΜΑΡΙΑ ΤΩΝ ΣΤΕΝΑΓΜΩΝ
Ήταν το πέλαγο πλατύ
και άγριο τοπίο.
Μια μπουκαπόρτα ανοιχτή,
σα κήτος ένα πλοίο
που σε περίμενε να μπεις,
τέλος του Δεκεμβρίου.
Τα δευτερόλεπτα νωθρά
επάνω στην προβλήτα.
Δύο χαμόγελα ωχρά
σφιγμένα απ’ τα προβλήματα
και με κοιτούσες παγερά.
χωρίς να βλέπεις τίποτα.
Τριγύρω πλήθος θλιβερό
αμήχανων ανθρώπων.
Λόγια της τελευταίας στιγμής.
Πριν από τον απόπλου
πικροί αποχαιρετισμοί,
κι εσύ, δε μίλαγες καθόλου.
Ψέλλισα κάτι για να βγω
από το σάστισμά μου,
κάτι ψιθύρισες κι εσύ…
μα δεν έφτασε στ’ αυτιά μου.
Μόνο ο υπόκωφος λυγμός
που βγήκε απ’ την καρδιά μου.
Στρίγκλισε η άγκυρα, κακιά
μάγισσα που γελούσε.
Σκίστηκε ο νους μου κι ο ουρανός
στην κόρνα που ηχούσε
την ώρα που τα χείλη σου
στα χείλη μου ακουμπούσες.
Και μίσησα τα καράβια…..
Στις 5 το απόγευμα,
χιλιάδες χτυποκάρδια.
Βγήκες στην πρύμνη να κοιτάς
που ήμουν από κάτω.
Τέσσερα δάκρυα καυτά
κι ένα πέμπτο φευγάτο,
στο πρόσωπό μου κύλησαν,
σαν έλυσαν τον κάβο.
Γυρνά η προπέλα στο νερό
που άρχισε ν’ αφρίζει.
Και να..! Κινείται το θεριό
που σε απομακρύνει.
Κι άφησε πίσω τον αφρό,
το δρόμο να μου δείχνει.
Πρώτα φαινόσουν καθαρά
και δίχως να μου γνέφεις,
μετά κουκίδα τόση δα,
να χάνεσαι όσο φεύγεις.
Μπροστά στα μάτια μου, θαρρείς,
έμοιαζες να μικραίνεις.
Ξέρεις, δεν ήταν τυχερός
για μένα αυτός ο χρόνος.
Με κυνηγούσε διαρκώς,
όλο να μένω μόνος.
Κι έτυχε να ’σουνα εσύ
ο τελευταίος του φόρος.
Να ’μουνα γλάρος να πετώ,
ν’ ακολουθώ το πλοίο…
κι εσύ να ήσουν συνεχώς,
Μαρία των ονείρων,
κι όχι Μαρία των στεναγμών…
Μαρία των δακρύων!
Και μίσησα τα καράβια…..
Στις 5 το απόγευμα,
χιλιάδες χτυποκάρδια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
09-08-2006 @ 03:35 | Αχ Μαρία, άχ Μαρία, τι μου θυμίζεις τέτοια γεγονότα φιλαράκι.
Προσπαθείς να βγάλεις τέλεια εξάστιχα και τα κάποια λαθάκια σου επουλώνονται απ' το αίσθημα και το πάθος που βγάζεις. ::vlax.:: | | psevdonymo
09-08-2006 @ 03:38 | Σωστή, ολόσωστη παρατήρηση Διαμαντή, το εντόπισα κι εγώ, αλλά αφού είχε ήδη γραφτεί η αίσθηση δεν θέλησα να το αλλάξω... Την καλημέρα μου! ::smile.:: | | seizeTHEday
09-08-2006 @ 03:51 | Πανέμορφο Μαρία των ονείρων και των δακρύων!
Την καλημέρα μου! ::smile.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
09-08-2006 @ 04:18 | Βγήκες στην πρύμνη να κοιτάς
που ήμουν από κάτω.
Τέσσερα δάκρυα καυτά
κι ένα πέμπτο φευγάτο,
στο πρόσωπό μου κύλησαν,
σαν έλυσαν τον κάβο.... Πολύ όμορφο αλλά ιδιαίτερα η στροφή αυτή στην καρδιά μου... ::smile.:: Καλημέρα... | | MARGARITA
09-08-2006 @ 06:59 | Τέσσερα δάκρυα καυτά
κι ένα πέμπτο φευγάτο,
Πό μόνοι τους αυτοί οι στίχοι ποίημα ::smile.:: | | MARGARITA
09-08-2006 @ 07:00 | Από...ήθελα να γράψω | | agrampeli
09-08-2006 @ 07:32 | πολυ ωραιο μας εφερε πισω στις μαζικες αναχωρισεις | | Ri@89
09-08-2006 @ 11:20 | ::smile.:: | | AETΟΣ
09-08-2006 @ 11:49 | Πολυ ωραιο! ::smile.:: | | ARGY
10-08-2006 @ 13:06 | "...στις 5 το απόγευμα χιλιάδες χτυποκάρδια..." μου άρεσε που παρέλειψες το ρήμα, μου άρεσε πάρα πολύ το θέμα σου.
Έχεις πολύ ωραία πένα ψευδώνυμο. ::up.:: | | ARGY
10-08-2006 @ 13:07 | Ξέχασα ... με Μαργαρίτα για το συγκεκριμένο δίστιχο!!!! | | Guard1an_Ang3l
27-08-2006 @ 03:43 | ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
