| |
ειχε μπει απο τη μονιμως ανοιχτη πορτα,
με την αισθηση που και κλειστη να ηταν,
αυτη μεσα θα ηταν.
εμενε ψηλα σε μια σκοτεινη γωνια
-σαν ανοιχιο βιβλιο-
του διαδρομου αμετ ακινητη.
μακρια απο τα αναμμενα φωτα
μες στην νυχτα.
σκετη οπτασια, χρωματα γηινα
και θαυμα εκ φυσεως που αν και δεν επαιρνα
τα ματια μου απο πανω της,
δεν την ξανα 'δα. ο τοιχος ηταν
κιτρινισμενος,
ομως δεν την ενοχλησε, τιποτα.
και οι γατες. που κι αν την αντιληφθηκαν,
γαληνιες, ουτε ενα δευτερολεπτο δεν χτυπησαν,
θανασιμα τα δοντια τους.
περασε καιρος, μεσα σε μια στιγμη.
που το σπιτι ειναι γεματο,
απο την σκονη της. αιθερια.
οι γατες συνεχισαν,
σαν να μην περασε,
να μην εφυγε ποτέ.
να λενε πως!η ζωή,
συνεχιζεται.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
