| |
Όλες σου οι αντοχές
Είναι φωνές λυπητερές
Που τις σκορπίζει ο βαρδάρης
Μα τις ακούει ένας βαρκάρης
Κλαίει και πονάει
Και καμμιά φορά γελάει
Φεύγουνε σα σφαίρες
Οι εγκόσμιες σου μέρες με φοβέρες
Λές πως θα τις συνηθίσεις
Και ζείς μονάχα με αναμνήσεις
Με χόρτο της αγάπης κι άσπρη σκόνη
Σχήμα θηρίου σε μια οθόνη
Κρίμα που το βήμα δεν ανοίγεις
Απ την ανάσα του θανάτου να ξεφύγεις
Ποιο μαύρο σ'εμποδίζει;
Ποιος δαίμονας σε βασανίζει;
Με ψέματα και με στολίδια
Να σε γκρεμίζει στα σκουπίδια
Με το ίδιο λιωμένο χέρι
Κρατάς πιστόλι και μαχαίρι
Ματώνεις άραγε σπαράζεις;
Ή με ουράνια άλογα καλπάζεις;
Σα λείψανο μιας εποχής
Τις αποστάσεις καταργείς
Κάθεται μέσα σα δειλός
Ο φόβος του καθενός
Μη μου ρίχνεις την ευθύνη
Δείξε λίγη καλοσύνη
Άκουσα των αοράτων τους ψιθύρους
Είδα και της ζωής μου τους σαπφείρους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
