| |
Άγνωστες λέξεις συναντώ στο λευκό χάρτη
και σαν αρχίζω να τους μιλώ με την ψυχή
γεμίζουν το χαρτί και πλέκουν το ταξίδι
που η καρδιά και ο νους μου καιρό ελπίζει.
Όταν το σκοτάδι γίνει πόνος και κενό
την κρυφή πυξίδα τους αρπάζω και κοιτώ
προς το όμορφο όνειρο που θέλω να βρεθώ
και 'να παράθυρο ανοίγω προς το μακρινό.
Οι ήχοι τους με τραβούν προς το μελωδικό
που φέρει το άρωμα του κάτασπρου ουρανού
και κυλούν σαν το ποτάμι του ηλιόλουστου θεού
που το προσμένει η χαρά για να καρπίσει.
Και σαν ο κεραυνός τους μαχαίρι γίνει να κοπώ
το αίμα μου θα αφήσω για να λυτρωθώ
από τις λύσεις και τα γιατί που αναζητώ
και θα γευτώ της πηγής τους το αθάνατο νερό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
