| |
Θα ‘γραφα τούτο το ποίημα με ξεκάθαρες τις λέξεις
μα δε ξέρω αν στ’ αλήθεια θα μπορούσες να αντέξεις
αν θα κράταγες στη σκέψη την ατόφια μου ουσία
ή εσύ, όπως κι οι άλλοι, θα στεκόσουν στα σημεία
Έτσι απλά με λογοκρίνω, προνοώ τι θα συμβεί,
και προσέχω κάθε λέξη για το τι έχει να πει
άλλαξα το προσωπείο, τη παλιά μου μάσκα βγάζω
μέσα από παρομοιώσεις το συναίσθημα εκφράζω
Σε κοιτάζω μες στα μάτια κι από δω και στο εξής
ότι θες να καταλάβεις στις γραμμές μου θα το δεις
Μα δε μοιάζω σα το τρένο στην ευθεία του πορεία
η ζωή μας έχει ράγες που ενώνουν στα σημεία
Σαν μια ασπρόμαυρη σκακιέρα κρίνεσαι να επιλέξεις
κάθε κίνηση που κάνεις, το παιχνίδι πως θα παίξεις
μα υπάρχουνε κανόνες, που αν τους παραβιάσεις
σ’ ένα σφύριγμα επάνω το παιχνίδι σου θα χάσεις
Κι όσον αφορά τα νεύρα όταν τ΄ άδικο σε πνίγει
στου αντίπαλου το βλέμμα κρύβεται όλο το παιχνίδι
μα ας αφήσουμε το σκάκι πέρα απ τη στρατηγική
έχει κι άλλα το ταξίδι που ονομάζουμε ζωή
Τυχερό μοιάζει παιχνίδι και με μια ζαριά καλή
η ζωή ξάφνου αλλάζει προορισμό και οπτική
σαν το παζλ που κάποιος βρίσκει να ενώσει δυο κομμάτια
μια εικόνα σχηματίζει πιο ξεκάθαρη στα μάτια
Μοιάζει λίγο και μ’ αμάξι, άμα κάτσεις να σκεφτείς
ή ζωή μας γκάζι-φρένο τη πορεία σου να βρεις.
Μηχανή κι οι δυο γρανάζι θα γυρνάω όσο γυρίζεις
όσο τη δουλειά της κάνει τόσο και εσύ αξίζεις
Στο πα με χιλιάδες λέξεις θα στο πω και άλλη μια
η ζωή νερό, ποτάμι, και η θάλασσα ουτοπία
αν κοιτάς, αν κολυμπήσεις, αν διαλέξεις να περάσεις
αναλόγως τι θα κάνεις … σίγουρα αλλού θα φτάσεις.
Κι αν σε μπέρδεψα και πάλι με τις δύσκολές μου σκέψεις
ο καθένας σου προσφέρει ότι εσύ του επιτρέψεις
Κι αν σε μπέρδεψα και πάλι με πολλές παρομοιώσεις
εύχομαι να καταλάβεις και στο τέλος να με νιώσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
