| |
..λέει πριν απο το σωμα βγει
να βγαινει με το σωμα της..
τοτε που σωπαινει
μονο που μιλαμε διχως να λεμε τιποτα
τι καιρος κι αυτός σημερα!
αν φαγαμε ή αν εχουμε να φαμε
ομως αυτή δεν τρωγεται
ο κοσμος να χαλαει
(16.3)
κανοντας κυκλους
ολα ειναι μπροστα
κομματια ασχετως σειρας
χαρτια σκορπια
βγαζουν νοημα
με οσα δεν εγιναν
και οσα θα ερθουν
...
θαρρω πως η αγνοια με διέσωσε
οταν πηγα γελοιωδως να την βγαλω
και όποιος ειναι τυχερος ακομη
θα ειναι που δεν αψηφησε το αγριο
που τρεχει μεσα του
που πια κοιταει καταματα τον θανατο
και φουνταρει στο κενο μεσα του
οταν ποναει η ψυχή και τον δενει
σαν μανα το παιδι στον κορφο της
στην αβυσσο δεν υπαρχει πάτος
όμως η αγνοια σκοτωνει
οταν πεινας και δεν βλεπεις τι τρως
οταν κοιτας πισω και δεν βλέπεις μπροστά
σε αφηνει να δηλητηριαστεις μεχρι θανατου
(15.3)
ειδα ενα κομμενο ποδι
ορθιο στο πεζοδρομιο
στο απεναντι κομμενη μια ουρα
κι ειχαν ζωή..
κι εχω να συναρμολογησω! ενα.. ενα.. ενα...
μου διαφευγει η λεξη κι επιμενω
κι οπως ολα σχετικα απο την αρχη του κοσμου
η μνημη με καθε μνημη
κι οταν οι λεξεις δεν υπαρχουν
αρχει παντα η αισθηση που τις ξεπερνα
... ενα ακρωτηριασμενο σωμα (ευρηκα)!
αψηλάφητο ζωο η δυνατότητα
μια συνθεση θεσης και αντιθεσης
προς ανασυνθεση παντα
ουδολως προς αποσυνθεση
α, απο την πυλη -βασικο λεξικο της αρχαιας
(και καθε αλλης) ελληνικης-
λειπει η λεξη ακρωτηριασμος
πιθανο να τη γραφω λαθος
.. σε ενα συστημα φασιστικό λεει
να είσαι το λαθος μονιμως ε
αδιορθωτο
......
ειχα κοιμηθει
μια ολοκληρη μερα
24 ωρες 24 αιωνες
μετα απο ατέλειωτες στιγμες αυπνιας
οπως περναει το νερο και ξαφνικα η βρυση
σταματαει να σταζει παυει να φτανει
στα αυτια και ολες τις βασικες αισθησεις
σημερα ξυπνησα μετα απο 14 ωρες
μαλλον πολυ καλυτερα για γατα ε
κι ακομα πολυ καλυτερα για την ενεργεια της
ακμαια στον καιρο ακμαια για οσο υπαρχει καιρος!
χεστηκε σαν την φοραδα στο αλωνι γι αυτον
η γατα και που γλυφει και γλυφεται δεν σκαει
κανει την τριχα τριχια μεσα της και την ξερναει κατα γης
ανησυχητικό μονο για τους ανθρωπους
θα πει να λειπουν οι φωνές της
μια γατα θελει απεναντι της μια γατα
κι ενας σκυλος επισης
(14.3)
-βεβαια ειναι ο νους ο στοχος
αν πολτοποιησουν την σκεψη νικησανε
-το κανανε ηδη
-για να παιρνουν συνεχεια μετρα κατι τους ανυσηχει
τους προβληματιζει
-δεν ειναι η επιφανειακη μαζα ο στοχος τους τωρα
αλλα τα βαθυτερα της στρωματα και το παιδι
που θα πρωταγωνιστήσει
το παιδι παντα
που ποτε δεν πεθαινει
θα έλεγε μια αθλια αποδοση
το παιδι να ειναι παιδι απο το τιποτα
να μην συμφωνει κι αυτο να κανει για το τιποτα
όπως και να 'χει θα έλεγε κατι μεμιας αντι σιγά-σιγά...
οπως η πεταλουδα στο φως!δεν μπορει σταγονα-σταγονα
το νερο της πηγης!
μια φωτια στην σταχτη μάς αντι ολο σταχτη και παλι σταχτη
και πες εσυ ποιος χαζος σου δινει φωτιά, που την εχεις μεσα σου;
και ποιος στεγνός σε σβηνει που σε καιει και τρεχει
ακομη νερο απο τα ματια σου;
......
Ο Ηρακλειτος λεει δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι
για δεύτερη φορά. Ο ποταμος ειναι ιδιος τα νερα του αλλαζουν
διαρκως. Επακριβως αυτο βλεπεις, στο Into Τhe Wild
(απο αυτες που δεν ξεχνας) και δεν ειναι μια ταινια
απο τις περιπτωσεις που λεει βασιζεται σε αληθινη ιστορια
και ο ηρωας ειναι φανταστικος. Το ερωτημα ειναι απλο, ‘εμεις’
πως μπαινουμε ξανα κ ξανα; Στο ιδιο συστημα. Κυριολεκτούσε;
H παραλογιζομαστε διαρκως; Για την ακριβεια
ακομα και τοτε, κανουμε πως. Οποτε το ιδιο καθε φορα
μπαινει στο μυαλο μας. Και αντε, την πρωτη ξεγελαστηκαμε
(μια δυο τρεις..) και μετα του αφεθηκαμε να
μας κοντρολαρει τα γλυκα νερά•
∗ με καθε καιρο ∞ στο αγριο μεσα μας μια φορα
μονο εμεις μπορουμε να πατησουμε ∗
(15.3)
σαν ΘέΆτρικο να βλεπαμε ολακερη την πλαση
ξανα και ξανα κι οχι πανω της ενα αλλο..
ποτέ αργα ποτέ νωρις
να εμπιστευτουμε το εργο της φυσης και της αραχνης..
ότι ξεκινησε ως τροφη και ψυχαγωγία να ξαναβρει το νοημα του
εμεις δεν εχουμε να χαλασουμε τίποτα
εμεις.. σαν ιστος στον ιστο του συστηματος
(13.3)
Το βλεπω σαν ενα μικρο συννεφο που ηρθε να μεινει
στον ουρανο μας να μεγαλωνει. Θελει.
Μα(μα) μπα(μπά); Γιατί να με νοιαζει το φυλο οταν ειναι ενα
αδιαχωριστο και δινει την αγαπη οπως ειναι το καθετι;
Βασικα το νεο συννεφακι καταργει αυτοματως
και τις εννοιες επιλογη και διακριση, ομως τι να περιμενουμε
απο ένα συστημα βασισμενο στην αλλοτροιωση και την διαφθορά.
Να προσθέσει αντι να αφαιρεσει λεξεις ή να πρωτοτυπήσει;
Tο αναμενομενο απ'αυτο ειναι να προσδοκουμε παντα
τον περιορισμο, τον ακρωτηριασμο του λογου.
Στην ψυχη χτυπάνε δεν χρειαζεται τιποτα αλλο. Ψυχρος πολεμος
μεσα μας, μα κι η φωτια!δεν καταλαβαινει τίποτα.
Να σβησουν βασικες λεξεις και αντιθετες, να δουμε
τον λογο μετα του μεγαλου..
Πεθαινω,εσυ? "Μη παιδι μου αυτο! Ειναι μη σωστό!" Ουφ!
και ποια ποιηση ποια λογοτεχνια ποια φιλοσοφια ποια τεχνη
και ποιά ανοιξη μετα- αυτη την υποθεση
την εχουμε διαβασει, αυτο το εργο το εχουμε ξαναδει. Μπορουμε
και μονο με την ψυχή -που μονο μεσα τους δεν την φοβομαστε-
διχως αυτα που μας δεσμευσαν την ελευθερια με, καθε μεσο εκφρασης
ελευθερο της φιμωσης της να οριζουν.
Αντι διαχυτη παντού η ενεργεια απο, το σωμα οπου σταθει και βρεθει
μπροστα, στο λουλουδι στο δεντρο στο ζωο στον βραχο στην πηγη
στον ανθρωπο στον τοιχο στον ουρανό. Αντι να επικοινωνησει θενα κατσει
να το ζωγραφισει να το τραγουδησει να το γραψει να το παγώσει;
Δωσαμε τοση εμφαση στην εκφραση της ζωης μεσω της τεχνης,
μα τοσο που μας απορροφησε η διεξοδος, που στεκουμε ανεκφραστοι
μακρια ο ενας απο τον αλλον, μακρια απο την ζωντανη
φυση της ζωης, που μας εμπνεει ακομα τι, ατενιζοντας την;
Στον βωμο της τεχνης η ζωη, οταν η τεχνη για την ζωη βιωση;
Ερωτας αβίωτος με υπεκφυγες ψευδαισθησεις
προσδοκιες μια ζωή,με μεσαζοντες.
Απο την ψυχολογια πιθανο να δουμε μονο την σκια της,
στην σκια του συστηματος.
Τωρα αν περασει το μετρο αυτο θα το επιβαλλει θελοντας και μη
η βαση των παντων, το παιδι στο σπιτι απο το σχολειο.
Το συννεφακι ειναι για καψιμο, και που γλωσσα δεν βαζει μεσα.
Το βλέπω μερες και δεν το ανοιγω 'το γιατί' που δεν λεει
oλοφανερο. Θα'πρεπε να΄ναι αυτο και μονο αυτο, που φοβαται.
Μυριαδες φρασεις γνωστων κι αγνωστων ευστοχες διαχρονικες
αποτυπώθηκαν και θα αποτυπωνονται απο την
ψυχη στον ανεμο.
Παει καιρος που το ειπε η γάτα στο μυαλο ειναι ο στοχος
παει καιρος που πλεκεται ο ιστος
ανεκαθεν μα μονιμως
σε σιγανη φωτια μας ψηνουν σιγα- σιγά..
γιατι ειναι χεστηδες! και μεις αν ειναι ποτέ δυνατόν,
μονιμως οι πρωτοι απ' οποια μερια.
Και η ψυχή φωτιά στην απωλεια που δυναμωνει
και η ουσια ανενεργή σαν η εστια ακατοικητη.
(14.3)
καποιοι θελουν να μας κόψουν τον λογο
μ' ακομη και τοτε θα μιλαμε!με την ψυχή μάς.
δεν ειμαστε αυτοι που πρεπει να την φοβομαστε.
(16.3)
οι ανθρωποι δεν προσφερουν στο συστημα,
μονο οταν κοιμουνται. και επιβαλλεται
να φορτιζονται περισσοτερο και μονο γι αυτό..
oi γατες οταν δεν κοιμουνται σωπαινουν
οταν ειναι πληρεις
οταν καθαριζονται
οταν πονανε μεσα τους
οταν νιωθουν τον θανατο τους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
