| |
Κράτησα την ευτυχία στα δάκτυλα μου...η αγάπη;
Μια κλεψύδρα μου είπε βιάσου...ο βοριάς πλησιάζει,
μαζί με το χρώμα που προτιμά η μελαγχολία'
και βαδίσαμε ως ένα σώμα μέχρι την ανατολή.
Φιλιά και χάδια μας μοίρασε εκείνη η νύχτα
και 'να φεγγάρι μας χάρισε με θάλασσες χρυσές
που 'χαν αηδόνια να γιατρεύουν τις αλμυρές πληγές
και κύματα που σε ταξίδευαν σ' ακτές ονειρικές...
...Και βλέμματα βαθιά και τρυφερά σαν του κρίνου τη ματιά
αντίδωρο από τον ήλιο την εποχή των τραγουδιών
όταν γεύτηκαν οι πρώτες νότες την ευωδιά του έρωτα
και όλα είπαν ''θα φτιάξουμε μια μελωδία για την πυρά του''.
Τα όνειρα δεν το άντεξαν να στέκουν μακριά μας
καβάλησαν δελφίνια που 'χαν το φως των άστρων στην ψυχή
και 'να ρόδινο χρώμα στην καρδιά που ποθούσε το δείλι
και ήρθαν να μας δείξουν το μονοπάτι του παραδείσου.
Μα το ρολόι γύριζε γρήγορα και βιαστικά
και δεν μας μίλησε καθόλου για το μικρό μας βήμα
που μοιάζει μεγάλο στο Εγώ μα 'ναι μικρό στο σύμπαν
και χάσαμε το μέτρημα και χαθήκαμε στο αύριο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
