| |
Ζεις σ’ ένα κόσμο απ’ άκρη σ’ άκρη ουτοπικό
εικονική πραγματικότητα η ζωή σου
μες σ’ ένα δίκτυο σαν δίχτυ φονικό
με τόσο θόρυβο, πως ν’ ακουστεί η φωνή σου;
Ψεύτικους έρωτες γνωρίζεις στο γυαλί
οι φίλοι σου, μικρά εικονίδια στην οθόνη
ενώ τα χείλη σου διψάνε για φιλί…
Κι αυτό είναι αγκάθι στην καρδιά που σε πληγώνει
Κι αντί να νιώσεις, να μιλήσεις ν’ αγγιχτείς
ν’ ακούσεις μια προσωπική αντωνυμία
να ψάχνεις βρίσκεσαι αγάπη να επαιτείς
μες στο σωρό , στην θλιβερήν ανωνυμία
στο λέω τόσα χρόνια αλλά δε μ’ ακούς
πως θέλει θάρρος να ξεφύγεις απ’ τα ίδια
δεν ξεκλειδώνουν οι καρδιές με κωδικούς
τα συναισθήματα δεν έχουν αντικλείδια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
