| |
-Νύχτα που φέρνεις τα όνειρα, από τους μαύρους τόπους
πως σου παραπονέθηκα, πως σου παραπονούμαι:
γιατί τα φέρνεις πάντα αργά; γιατί τα γοργοπαίρνεις;
προτού χαϊδέψω τα μαλλιά προτού το χέρι αγγίξω
προτού να πω όσα αμέλησα στον κόσμο τον απάνω
σ’ ανθρώπους που έριξαν βαθιές ρίζες μες στην ψυχή μου
- Δυο λόγια μόνο θα σου πω βάλ’ τα καλά στο νου σου
μάθε να λες στους π’ αγαπάς ό,τι έχεις στην ψυχή σου
πριν να ρθει ώρα απ’ τ’ όνειρο να ζητιανεύεις μνήμες
πριν να ξανακαταδεχτείς να με παρακαλέσεις
Έτσι είναι η τάξη του καιρού κι η φύση των πραγμάτων
να φέρνει η νύχτα όνειρα και η αυγή να φέρνει ελπίδες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
