Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: C r a c k
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269428 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 C r a c k
 ARGY, το κορίτσι της οδού Χαλκοκονδύλη, το είδα και στο Μουσείο, στα Εξάρχεια, στην Ομόνοια, έξω από τον ΟΚΑΝΑ... ήταν παντού, ταυτόχρονα. Και ήταν ακόμα όμορφη. Σ' αυτό το κορίτσι, στη "μαριονέτα" σου, αφιερώνω το παρακάτω και μια άναρθρη προσευχή μου.
 
C R A C K

Το μεγάλο σου όνειρο, θυμάμαι, μου ‘χες πει
ήταν το ταξίδι στη γη των παραμυθιών σου.
Σε ένα κόσμο που ‘φτιαχνες με το μυαλό σου
και που τον είχες στην καρδιά σου, εσύ.

Κι αν καλά θυμάμαι μια φορά μου είχες πει
κάτι για παράδεισο, σε μια αφήγησή σου,
σ’ ένα παραμύθι που το κράτησες μαζί σου
και που το έθαψες μαζί σου, εσύ.

Αρχίζει το μεγάλο το ταξίδι. Μην είν’ ο θάνατος;
Ο θάνατος. Μ’ εκείνα τα φρικτά σκουλήκια της ψυχής.
Πετάμε για τη δύση ορφανοί,
γεμάτοι αποδημητικές ιδέες.


Ήτανε-δεν ήτανε 19 χρονών
η ευτυχία, έφηβη, μαζί με τα σπυριά της,
φωτογραφία πρωτοσέλιδη δικιά της
εκείνο το καταραμένο πρωινό.

Το ταξίδι, όπως είχανε υποσχεθεί,
άρχισε απ’ τη στιγμή που τρύπησες το χέρι.
Σε λίγο έφτασες στο πιο ψηλό αστέρι
με εισιτήριο χωρίς επιστροφή.

Αρχίζει το μεγάλο το ταξίδι, το ανεπίστρεπτο.
Σε λίγο χρόνο ανέβηκες ψηλά. πολύ ψηλά!
Στην πτήση που δεν έχει αλεξίπτωτο
Η πτώση τελειώνει μ’ ένα «crack»

Το μεγάλο το ταξίδι, εδώ τελειώνει…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
maninoula
10-08-2006 @ 20:34
::cry.:: ax einai poli wraio ::cry.::
ΑΙΟΛΟΣ
10-08-2006 @ 22:41
Σαν παραμύθι... η σαν ταξίδι μ΄ ένα τέλος θλιβερό... Το σκάλισες πολύ καλά psevdonymo... Καλημέρα... ::smile.::
AETΟΣ
10-08-2006 @ 22:56
Με Αιολο... καλημερα ::smile.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
11-08-2006 @ 01:49
Καλημέρα και να μας λείπουν τέτοια ταξίδοα.Καλά πατάμε χώμα. ::angry.::
MARGARITA
11-08-2006 @ 01:57
Αρχίζει το μεγάλο το ταξίδι, το ανεπίστρεπτο.
Σε λίγο χρόνο ανέβηκες ψηλά. πολύ ψηλά!
Στην πτήση που δεν έχει αλεξίπτωτο
Η πτώση τελειώνει μ’ ένα «crack»

Το μεγάλο το ταξίδι, εδώ τελειώνει

Μπράβο σου ψευδώνυμο και ας έσπασε η καρδιά μου...η ζωή είναι φάροι αναμμένοι και σβηστοί ::up.::
"μαριαννάκι!"
11-08-2006 @ 03:44
Με Διαμαντή! ::yes.:: Καλημέρα!
annaΤi
11-08-2006 @ 04:01
.....Στον Αίολο να προσθέσω, το crack που κάνει....κράκ!!!!
καλημέρα...
KTiNoS
11-08-2006 @ 06:42
xese mesa Polixronh ....
agrampeli
11-08-2006 @ 07:56
καλο ::whist.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
11-08-2006 @ 14:47
το κορίτσι που μένει παντού....
μπρουχίτα
11-08-2006 @ 15:51
τι να αισθανόσουν άραγε ενώ έγραφες κάτι τέτοιο...;
"το μεγάλο ταξίδι εδώ τελειώνει"..
την καλησπέρα μου....
ARGY
12-08-2006 @ 10:05
::sad.:: με συγκίνησες πάρα πολύ ψευδώνυμο.... Την αγάπη μου.
psevdonymo
13-08-2006 @ 19:06
Την καλημέρα μου στη παρέα. Argy σε ευχαριστώ. Brujita, νομίζω οτι η απάντηση στο ερώτημά σου είναι θλίψη, σαφώς, αλλά κι ένα αίσθημα ανακούφισης...
TAS
17-08-2006 @ 02:58
Πετάμε για τη δύση ορφανοί
γεμάτοι αποδημητικές ιδέες...
Μμμμ...Θα γίνω αναγνώστης σου! ::sad.:: + ::smile.::
Guard1an_Ang3l
27-08-2006 @ 03:35
::cry.:: me sugkinhses! ::cry.:: polu wraio!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο