| |
Δεν είμαι εγώ απο τίς σκληρές γυναίκες.
Και δεν μπορώ να γίνω σαν αυτε
που με αχνό χαμόγελο στα χειλια
κοιτούν το γκρέμισμα της προσμονής.
Εγώ ουρλιάζω, κλαίω, απαιτω
σε κάθε πρόβλημα και κάθε ρήξη.
Πως θα μπορούσα έτσι απλά να ζω
χωρίς να δείξω το συναισθήμα η την θλίψη?
Αυτό ήταν χθες. Μα τώρα στην ζωή μου
ήρθες εσύ. Και αποφάσισε η μοίρα
σε μιά στιγμή διάθεσης καλης
πως πρέπει να αλλάξω χαρακτήρα.
Απόρριψη. Ταπείνωση. Και πόνος.
Δράμα. Δάκρυα. Στο τέλος η σιωπή.
Και απο τους δύο. Ο καθένας μόνος
στον δικό του κόσμο προσπαθεί να ζεί.
Τώρα μπορώ σαν τίς σκληρές γυναίκες
να τραγουδώ, χορεύω και γελώ.
Απο το στόμα μου δεν βγαίνει λέξη
μα μέσα μου πονάω... πως πονώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
