| |
Βουβό μου τηλέφωνο
Τηλέφωνο, τις ώρες που χτυπάς
πόσο ανάκατα αισθήματα σκορπίζεις
σαν επιμένεις, σαν καλείς, ή σαν σιωπάς
και με την έγνοια σου, τον νου αιχμαλωτίζεις
Καθόλου πια, 'ομως δεν έχεις βουητό
δεν μου χαρίζεις μια στιγμή για μια κουβέντα,
στην άλλη άκρη σου, μεράκι ποθητό
δεν το αισθάνθηκε ν’ ανοίξει την ατζέντα..
Απέκαμα, κοντά σου να γυρνώ
σε κάποιον ήχο τις αισθήσεις μου ν’ απλώνω
κι όλες οι σκέψεις παραμένουν στο στερνό
κουδούνισμά σου που με γέμισε με πόνο
Ξημέρωσε και πάλι η αυγή
κι εσύ παρέμεινες βουβό, στο προσκεφάλι..
την έχεις νιώσει, στο πετσί σου, την σιγή
που σου προσφέρει της απόρριψης τη ζάλη..
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
