| |
- Πουλί, πουλάκι του γιαλού που αρνήθηκες τα όρη
πώς πάνω από τα κύματα ζυγιάζεις τα φτερά σου;
που μια σε δέρνει ο νοτιάς και μια το ξεροβόρι
πώς δεν φοβάσαι στον αφρό να χτίζεις τη φωλιά σου;
- Εγώ εδώ γεννήθηκα κι εδώ ειν’ τα γονικά μου
κι από την πρώτη μου αναπνιά τη θάλασσα μυρίζω
κι αν έβλεπες ότι θωρούν τα μάτια τα δικά μου
θα ήξερες γιατί γυρνώ, όσες φορές κι αν φύγω
γιατί και σ’ άλλους πέταξα και σ’ άλλους τόπους πήγα
κι απόρησα τα στεριανά πουλιά πώς ζουν στα δάση
μα είναι πατρίδα καθενός κει που τον σέρνει η ρίζα
κι εμένα είναι το πέλαγος και του γιαλού η άκρη
γι’ αυτό κάλλιο στη θάλασσα, στην άκρια του κυμάτου
παρά στην άνυδρη στεριά ... κι ας τρώω μόνο αλάτι
δεν χαραμίζω τη ζωή στο φόβο όποιου θανάτου
Κάλλιο είναι λίγη και καλή, παρά πολλή και σκάρτη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
