| |
Πολλές φορές το λέω εδώ και χρόνια
Αμετάθετος πλάϊ σου θα ριζώσω
Της αγάπης κρατώντας κάνιστρα αιώνια
Τη ζήση που αχνοσβήνεται να τελειώσω
Τη σύσταση την έδωσες μ'εκείνη την κραυγή
Κίνησα και προχώρησα ο δρόμος μοιάζει ανοιχτός
Την άνοιξη θα φτάσω σα ροδαμίσει η αυγή
Του πόθου δεν αλλάζει ο προσανατολισμός
Πετώντας πως διαβαίνω στων ουρανών τα αιθέρια
Στ'απόσκια οπου η κάψα δεν περνάει
Σου ψάλλω ένα τραγούδι με συντροφιά τ'αστέρια
Με πλήθιο χρώμα και καμάρι ο στίχος μου κυλάει
Εσύ τούτου του τόπου είσαι θεά
Μια μυγδαλιά της άνοιξης ανθούσα
Ασπροντυμένη κόρη είμαι πια κοντά
Στάσου αγνάντια μου σαν εμπνευσμένη μούσα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
