Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131237 Τραγούδια, 269575 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ασπρόμαυρο
 
αναδύεται
φτερουγίζοντας
μέσα από ένα κατάμαυρο πηγάδι
οι ήχοι των φτερών του προσκρούουν στο σάρκινο τοίχωμα
εφιαλτικά πολλαπλασιαζόμενοι
φτάνουν στα ασχημάτιστα αυτιά μου
πλάγια κυκλική πτήση
ανερχόμενη
καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερο χώρο
στο διαχεόμενο στο βάθος φως
από την φωτεινή όψη του πηγαδιού
ψηλά στο βάθος
καταδύεται
φτερουγίζοντας
μέσα σ’ ένα κατάμαυρο πηγάδι
οι λέξεις των φτερών του προσκρούουν στο σάρκινο τοίχωμα
εφιαλτικά πολλαπλασιαζόμενες
φτάνουν στα ασχημάτιστα χείλη μου
πλάγια κυκλική πτήση
κατερχόμενη
καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερο χώρο
στο διαχεόμενο στο βάθος σκοτάδι
από την μαύρη όψη του πηγαδιού
εγκλωβισμένο εκεί πνίγεται
το ασπρόμαυρο έμβρυο της ανάγκης μου



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
11-08-2006 @ 16:14
απλά, δίνεις παραπάνω αξία στις ώρες που περνάω εδώ μέσα...αυτά.
ilianthos
11-08-2006 @ 16:20
Όχι κιτρινόμαυρο !
Aris4
11-08-2006 @ 16:31
Ελα βρε Ηλιανθε , ΑΕΚαρα και στην ποιηση ????? Γιατι οχι!!!! Γεια σου vas ::up.::
μπρουχίτα
11-08-2006 @ 16:37
τι να λέμε πάλι;
απλά γράφε να σε διαβάζουμε.. ::smile.::
MARGARITA
11-08-2006 @ 16:46
εγκλωβισμένο εκεί πνίγεται
το ασπρόμαυρο έμβρυο της ανάγκης μου

Να γίνει μάτια μου πολύχρωμο το έμβρυο της ανάγκης σου...μαυρόασπρο θυμίζει Παοκάρα, άντε έστω κόκκινο εν εγρηγόρση....φωτιά, φλόγα...Γαυρος...Ολυμπιακάρα...βαρέθηκα να σου γραφω τα ίδια και τα ίδια ::love.::
TAS
11-08-2006 @ 17:18
Θεσπέσια σκοτεινό! ::yes.::
AETΟΣ
11-08-2006 @ 21:20
Ωραιος! ::smile.::
annaΤi
12-08-2006 @ 05:05
::smile.:: να το ξαναπώ???
οκ, ο va(s)x της αφής... ::wink.:: , των φτερών και των πούπουλων...
agrampeli
12-08-2006 @ 07:35
::up.:: ::up.:: ::up.::
fevroni
12-08-2006 @ 08:53

BonnieJo
12-08-2006 @ 10:01
το ασπρόμαυρο,μέσα μου, το έχω σαν το χρώμα της ανάμνησης, η ανάγκη πάλι, ποτέ δεν είναι χρόνου παρελθοντικού και άρα σοφιστικά καταλήγουμε στο ότι έχω ανάγκη κάτι που επιτρέπω στον εαυτό μου πιά μόνο να το αναπολεί. (α ρε η ελευθερία της προσωπικής ερμηνείας!).

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο