Κων/νος Ντζ
25-04-2019 @ 11:41 | Θαυμάσιο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Kiriaki mat
25-04-2019 @ 12:36 | Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ,γνωριζω ανθρώπους που έχουν μοχθησει σκληρά.Εχω μοχθησει και η ίδια.Ο ουρανός με τα αστέρια,το νέο βλαστάρι στην γή ,ένα παιδικό πρόσωπο είναι χαρά.Ενα λουλουδενιο στεφάνι μαζεμένο από άγρια χέρια από δουλειά μαλακώνουν και χαιδεύουν την καρδιά.Εννια και δέκα στόματα ζουν και εξαρτώνται από τα καπρίτσια του καιρου,ν α πάψει ο εργάτης να παρουσιάζεται ως ένα αχαριστο κτήνος στις ομορφιές της ζωής.Οτι πιο σκληρό για αυτόν είναι τα ποιηματα τουτά.Μια τρύπα μόνο . | |
Grisio
25-04-2019 @ 13:24 | 1937 ή 38 ...κάπου σε ένα ανθρακωρυχείο... 29 άτομα νεκροί... και κάθε ένας τους με μια δική του ιστορία... μία από αυτές μου διηγήθηκε ένα από τα παιδιά του ... 24 χρόνια του ξημέρωσαν... από τα 14 στα έγκατα της γης...
όχι για όλους τους εργάτες... όχι παντού... ούτε αντιπροσευτική...απλώς μια ιστορία... αληθινή... | |
smaragdenia
25-04-2019 @ 14:48 | ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΟΥΒΑΛΑ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΤΟΥ
ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟ......
::yes.:: ::yes.:: | |
Αγιοβλασιτης
25-04-2019 @ 18:06 | ...υπάρχουν πολλοί...Γολγοθαδες crisio..
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Μαυρομουστάκης
25-04-2019 @ 21:37 | Μπράβο!!!
Πως να με αφήσει ασυγκίνητο τούτο το ποίημα....
Συγχαρητήρια και για τη γραφή και για το θέμα.
Όπως το άνοιξες έτσι και το έκλεισες με την αυγή και τα αστέρια (γέννα-θανή) | |
 |
