Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μετανάστες στη Βραζιλία
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269414 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μετανάστες στη Βραζιλία
 Πάλι Βραζιλία φίλοι μου. Αλλά εκεί έχω τις πιό έντονες αναμνήσεις της ζωής μου. Τις καλλίτερες και τις χειρότερες
 
Ένα καράβι φορτωμένο μετανάστες
μας άδειασε σε μιά γωνιά της Βραζιλίας,
δεντριά ξερριζωμένα’πο τη γή τους
για να βλαστήσουν σ’άλλη γή επαγγελίας

και ο αγέρας μας φυσσάει και κυλάμε
πότε ριζώνουμε και πότε ξεκκολάμε
τα όνειρά μας τα καινούρια’κολουθάμε
άλλοτε κλαίμε κι άλλοτε γελάμε

καινούριους τόπους κι άγνωστους ανθρώπους
κάθε φορά στο περασμά μας συναντάμε
ο χρόνος κ’ οι συνθήκες μεταβάλουν
το χαρακτήρα και τη γλώσσα που μιλάμε

και ο αγέρας μας φυσσάει και κυλάμε
πότε ριζώνουμε και πότε ξεκκολάμε
τα όνειρά μας τα καινούρια κουβαλάμε
άλλοτε τρώμε κι άλλοτε πεινάμε

κι αν κάποτε ξερριζωμένους πάλι
φυσσήξει ο αγέρας την αντίθετη φορά
και μας πετάξει σ’ένα γνώριμο λιμάνι,
τί νάχει απομείνει απ’τα παλιά;

και ο αγέρας μας φυσσάει και κυλάμε
πότε ριζώνουμε και πότε ξεκκολάμε
τα όνειρά μας τα καινούρια’κολουθάμε
άλλοτε κλαίμε κι άλλοτε γελάμε



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Νέες πατρίδες/ Μετανάστης
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ψάξε το γιατί (procura porquê)
 
ARGY
14-08-2006 @ 10:08
΄Καλησπέρα Δημήτρη. Ωραίο και με πόνο το ποίημα σου... ::rol.::
Άθη Λ.
14-08-2006 @ 10:10
βαρύς ο πόνος της ξενιτιάς, αναβλύζει όλο το ποίημά σου από δαύτον, την καλησπέρα μου
kin
14-08-2006 @ 10:19
ε ρε παιδια μη τρελαθουμε τωρα.... Να μιλαγανε οι ανθρακωρυχοι μεταναστες τοτ Βελγιου θαμενοι μεσα στις στοες τους το καταλαβαινω...
Αλλα να μιλας ρε φιλε τωρα εσυ στην Βραζιλια, περιτριγυρισμενος απο ημιγυμνες Βραζιλιανες υπο τους ηχους της αισθησιακοτερης μουσικης, με αφθονο ποτε για να γινεσαι κουνουπιδι της νυχτες και με ολα τα αποθεματα της ανθρωποτητας, για να μετατρεπεσαι σε κυριο το πρωι...
Ε οχι ρε φιλε...οχι να ζεις καθημερινα την πιο λατρεμενη φαντασιωση ολων των αντρων και να βγαινεις παραπονουμενος...
ε οχι αυτο ειναι αδικια!!!
::laugh.::
kin
14-08-2006 @ 10:22
Εννοουσα, "...ολα τα αποθεματα της ανθρωποτητας σε καφε..."
Dimitri Favvas
14-08-2006 @ 10:24
Καλησπέρα ARGY,tzoytzoyka. Εδώ είναι ακόμη πρωϊ.
Όταν έχεις πολλές πατρίδες έχεις και πολλές πληγές και δεν ξέρεις πού πονάς περισσότερο
Dimitri Favvas
14-08-2006 @ 10:33
Έχεις δίκιο Kin, μα εγώ δεν είπα τίποτε περισσότερο. Είπα τις καλλίτερες και τις χειρότερες αναμνήσεις. Με παρώτρυνες να καταχωρήσω μιά από τις χειρότερες, "Πόσο αξίζει'η λευτεριά" που είναι πάλι Βραζιλία και σου την αφιερώνω μαζύ με τις γυναίκες και τη μουσική.
kin
14-08-2006 @ 10:37
Καλα μωρεεεε, μη βαρας...πλακα κανω
Γενικως μη με παιρνεις στα σοβαρα...παει καιρος που εγω και η κυρια σοβαροτητα, πηραμε διαζυγιο!
(Μου ειχε κανει τη ζωη μου κολαση η σκυλα!!!!!)
::laugh.::
Dimitri Favvas
14-08-2006 @ 10:47
Το έχω καταλάβει πως κάνεις πλάκα Kin. Πάντως έκανα την καταχώρηση. Μεταξύ αστείου και σοβαρού είναι και η πραγματικότητα. Καλησπέρα.
evdokia32
14-08-2006 @ 10:54
hahaha aporo pu to vriskun toso humor orismenoi! nie kinulino .. gia sena to sholio ... dimitri , ki emena i mitera mu efige aptin patrida tis gia na mporesi na epiviosi , ine oti kalitero ki oti hirotero tis ehi simvi.. apo osa mu ehi pi ki mu lei se katalaveno apolita.. ekfrastikes poli orea.. marese to piima su ..
agrampeli
15-08-2006 @ 05:26
Οί αναμνήσεις όλους τούς μετανάστες μάς ακολουθούν όπου κι αν πάμε ::smile.::
Ri@89
16-08-2006 @ 12:33
::rol.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο