| |
Πέρα στη Δύση οι αιθέρια γραμμές
Κι ατάραχο το βεβαιώτερο πάθος
Τα ιδεώδη χρώματα ανθίζουν τρείς φορές
Κι ο καημός σε μια μεριά του μονάχος
Μπαινοβγαίνουν οι γητιές της ακόμα
Όπου νομίζω με την απέραντη φρεσκάδα
Ξαναρχίζει το μεγαλείο στο διψασμένο σώμα
Φτεροσταματημένος ο χρόνος αγγέλλει...Ελλάδα
Το βλέμμα χρησιμεύει σαν άλλοτε πάλι εκεί
Η Λεμεσός κι η Αμμόχωστος στα χώματα εκείνα
Η πόλεις μοσχοβολάνε μες στη ψυχή
Μα τα ένστικτα κράζουν Σαλονίκη Αθήνα
Ποτίζεται απ’ τον ιδρώτα το μέτωπό μου
Ώσπου ο Παράσχος φωνάζει πως αναχωρούμε
Μικρά χιλιόμετρα κι ο Παναγιώτης στο μυαλό μου
Μ'αγγίζει ένας άγγελος μαζί την αγάπη να δούμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
