| |
Λύκοι
Μικρό παιδί σαν ήμουνα μ’ έπαιρνες αγκαλίτσα
και μου ‘λεγες μανούλα μου την κοκκινοσκουφίτσα.
Και για τον λύκο τον κακό που μες το δάσος ζούσε
π’ άλλαζε πρόσωπο συχνά και σαν γιαγιά μιλούσε.
Κι’ εγώ πάντα σε ρώταγα αν ήτανε αλήθεια
κι’ εσύ με καθησύχαζες πως ζει στα παραμύθια.
Μα τώρα που μεγάλωσα στον κόσμο που γυρίζω
λύκους πολλούς μανούλα μου βλέπω και αντικρίζω.
Αυτοί οι λύκοι μάνα μου πολύ μ’ έχουν τρομάξει
αφού τον κόσμο τον φτωχό τον έχουνε ρημάξει.
Κι’ αυτοί μανούλα μου γλυκιά το πρόσωπο αλλάζουν
φαίνονται άκακα αρνιά όμως κι’ αυτοί ουρλιάζουν.
Αυτοί οι λύκοι μάνα μου φοράνε και γραβάτες
είναι αυτοί που κάνουνε τις πιο φριχτές απάτες.
Δεν θα τους βρεις στα δάση αυτούς ούτε και στα αλώνια
είναι αυτοί που κάθονται στα ακριβά σαλόνια.
Έχουν φωλιές στις τράπεζες και στη βουλή αράζουν
ψηφίζουν νόμους άδικους και τα λεφτά αρπάζουν.
Ποτέ δεν χόρτασαν αυτοί με όσα έχουν κλέψει
αυτοί ρουφούν το αίμα μας μέχρι που να στερέψει.
Οι λύκοι μάνα μου γλυκιά δεν ζουν στα παραμύθια
ζούνε μαζί μας δυστυχώς και μας τρυπούν τα στήθια.
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
17-6-2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
