| |
Είδα την κυρα Δέσποινα στης αμμουδιάς την ράχη,
με δυσκολιά εβάδιζε κι έτρεμε ως συνήθως
κι εβγήκε πάλι στο λαιμό κόμπος απου το στήθος,
για κείνους που παλεύουνε τη ζήση τους μονάχοι.
Σίμωσα και της άπλωσα με προθυμιά την χέρα
κι ανέβηκε τρεμάμενη τα δύο σκαλοπάθια
και η χαρά της έπεψε χαμόγελο στα μάθια
και μου πε « Σταύρο φχαριστώ που μου φτιαξες τη μέρα..
Κι αφού τα πάντα στου γιαλού τα μέρη συζητούνε,
μου 'πανε πως πεντάμορφη κάποτες ήταν κείνη,
μα η νιότη τζη σε μια νυχτά μπούλμπερη-στάχτη εγίνη
και απο τότες βάσανα πολλά την τυραννούνε.
Στην Ιταλία έφυγε μακριά για να σπουδάσει
κι εκεί ένα νιο ερωτεύτηκε μ’άγριο γλυκασμό,
ένιωσε μου ‘παν στην ψυχή τσ’αγάπης τον βρασμό,
μα 'γινε κείνος αφορμή τα πάντ’αυτή να χάσει...
Μια νύχτα στ’Άκουι Τερμέ που πέφτει στο Μιλάνο ,
σ’ατύχημα εκτύπησε πάρα πολυ βαριά
κι η μοίρα τηνε σκότωσε μ’άδοξη μαχαιριά
σαν τον αθό που κόπηκε στην άνθιση ντου απάνω...
Γλεντούσαν μου πανε μαζί με κείνον π’αγαπούσε
και μες τη μέθη μπήκανε στο αμάξι ντου κι οι δυο,
τρακάρανε και πόδωσε τ’αμάξι ρημαδιό
και χάθηκε παντοτινά εκείνος π'οδηγούσε...
Τώρα ‘χει μόνο το γιαλό στερνή παρηγοριά
και χέρια κάποιων νεαρών ποθεί να τη βοηθούνε,
να νιώθει και τη φλόγα τους όταν την ακουμπούνε,
καθώς γροικά στα στήθια τζη την ψύχρα του βοριά...
Σφίγγομαι κάθε που τη δω δεξά να πηαίνει και ζερβά,
να προσπαθεί κάποιας χαράς το χάδι να κερδίσει
αφού ‘χει ο ήλιος της χαράς πάντα για κείνη σβήσει,
πλέρωσε η κυρα Δέσποινα τον έρωντ’ ακριβά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
